Μετα την Εποχη της Αποχης

Μετά απο 33 μέρες χωρις υπολογιστή, απο σήμερα εχω παλι στο σπίτι τον υπολογιστη. Το προβλημα του ητανε οτι ειχε κρασαρει ο σκληρός και ενω ειχα φρικάρει ατελείωτα οτι ειχα χασει ΟΛΑ τα αρχεια μου, κανανε τελικά ενα recovery και τα σωσανε όλα, ευτυχως! Δεν θα επεκταθω στο οτι θελανε εναν μηνα για να έρθει ενας σκληρος δισκος απο την Αθηνα γιατι θα πω κακιες. Μια λεπτομερεια: ολα τα εξοδα τα καλυπτε η εγγυηση, δεν ξερω τι θα γινοτανε αν πληρωνα κανονικα (ή ξερω;).
Ωστόσο, η "απωλεια" του υπολογιστη συνεπεσε και με εξεταστικη στο πανεπιστημιο. Απο τον Απριλιο ειχα βγάλει ενα προγραμμα για το διαβασμα και όλα αλλα τελικα ισως και να βοηθησε που δεν ειχα τον υπολογιστη. Εδωσα εξι μαθηματα, Ιστοριες Τεχνης, Χαρακτικη, Παιδαγωγικη Ψυχολογια και τέτοια και απ'οτι φαινεται πρεπει να εχω περάσει και τα έξι, με την Ιστορια Κινηματογράφου να την εχω περάσει με 5. Πολυ διαβασμα, πολλες σημειωσεις, πολυ κατανάλωση στυλό και γραφικης ύλης. Τελικα όμως, μετα απο εναμιση μηνα διαβασματος άξιζε τον κοπο, ξεφορτωθηκα μερικα μαθηματα που δεν εστρωνα τον **λο μου να τα διαβασω.

(η θεα μου οταν διαβαζα σε ενα καφε διπλα στην λιμνη στα Γιαννενα)

Μηπως αυτο σημαινει οτι ειμαι εξαρτημενος απο τον υπολογιστη; δεν θελω να το πιστεψω, περισσοτερο τα email μου μου λειψανε, η συμμετοχη στο forum, το chat (ΦΥΣΙΚΑ) αλλα και η μουσική μου (ειχα να ακουσω Jimmy Scott, Gillespie κλπ εναν μηνα!). Οπως και να'χει, η αποχη βοηθησε λιγάκι. Βγηκα για αρκετες φωτογραφιες, εκανα ενα μινι soul-searching και αποφάσισα εμπράκτως να σκαλισω το παρελθόν μου: βρηκα μερικους παλιους και αρχαιους συμμαθητες και φιλους απο το σχολειο και δεν σκοπευω να ξαναχάσω επαφη μαζι τους. Ειναι περιεργο συναισθημα να επικοινωνει μαζι σου καποιος που οταν τον γνωριζες ησουνα αμουστακο αγόρι στην αυλη ενος δημοτικου σχολειου και τωρα ειστε φοιτητες, με το μυαλο στα μεταπτυχιακα και στις δουλειες που κανετε προσωρινα μεχρι το..."επομενο βημα". Μιας και το Συμπαν λοιπον ηθελε και βοηθησε να ξαναβρεθουμε με καποιους απο τα παλια δεν θα αφησω την ευκαιρια να πεσει.

("ανατολή" σελήνης στον Μωλο, στα Γιάννενα)

Κι αν ειστε φαν των αριθμων, αυτος ο μηνας μετριεται σε 180 φωτογραφιες, 5 highlight στυλο, 3 Bic, 340 περιπου σελιδες σημειωσεων, 6 μαθηματα, 211-107-302 ητανε τα νουμερα των δωματιων στο ξενοδοχειο που εμεινα στην εξεταστικη και κοντα 1200 χιλιομετρα σε διαδρομες για Γιαννενα απ'οπου περασα και απο το νεο κομματι, με την σηραγγα του Δρισκου (απο την σηραγγα είναι και η φωτο κατω) που ειναι πραγματικα υπέροχη και εξαιρετικα βολική, γλιτωνεις μεγαλη ταλαιπωρία!

Θα τα λεμε απο εδω και περα, εδω γυρω θα ειμαι, την καλημερα μου σε όλους!

Και αυτογραφα τωρα!

Πριν απο καιρό ελαβα μια προσκληση απο την moukelis για το παιχνιδι με τα αυτογραφα και πρεπει να συμμετεχω κι εγω. Βεβαια εχει περάσει καιρος αλλα ελπιζω να ισχυει ακομα. Για τους όρους λοιπον, αντεγραψα το κειμενο απο το μπλογκ της moukelis.
Εντάξει, με το πληκτρολόγιο σε είδαμε… Τα κουτσοκαταφέρνεις. Για να σε δούμε όμως και σε πιο κλασικά μέσα γραφής. Όχι, δεν ζητάμε να σκαλίσεις την πέτρα, να γράψεις στα τοιχώματα της σπηλιάς ή να πάρεις την πλάκα και το κοντύλι. Πάρε ένα στυλό, ένα μολύβι, ένα μαρκαδόρο, μια κηρομπογιά, ένα κραγιόν και γράψε κάτι. Κάτι που να σε αντιπροσωπεύει όμως. Γιατί όπως λέγανε και οι παλιοί scripta manent. Και πού το ξέρεις; Μπορεί κάποτε να εκδοθούμε σε λεύκωμα.
Γράψε λοιπόν, σκανάρισέ το και ανέβασε το στο blog σου.
Και μετά “ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο” για να προσθέσουμε το αυτόγραφο στην συλλογή.
Ειδοποία, γράφοντας στο τέλος του ποστ σου το μαγικό ξόρκι: για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Τα υλικα για το παραπανω ειναι: μια κολλα χαρτί απο το μπλοκακι της φετινης Biennale της Θεσσαλονικης, στυλο (Bic) κι ενα ποιημα ενος ζωγράφου νομιζω το οποιο καποτε ειδα σε ενα βιβλίο αλλα δεν ελεγε ποιανου ητανε ακριβως. Απο την πρωτη στιγμη ενθουσιαστηκα με αυτο το ποιημα, φωτοτυπησα την σελιδα και περιφερεται εδω και 4 χρονια καπου στο δωματιο μου.