Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

New year resolutions

Είναι οι πιο φορτωμένες μέρες της πιο φορτωμένης χρονιάς της ζωής μου. Και δεν είμαι αγχωμένος. Αλήθεια. Έχω χίλιες δυο δουλειές στα χέρια μου κι άλλες τόσες στο μυαλό μου. Δεν βρίσκω χρόνο ούτε καν για ποστ παρά μόνο για το φωτογραφικό ημερολόγιο αλλά ούτε αγχώνομαι ούτε στραβώνω.  Αντίθετα, δεν βρίσκω την ώρα να γεμίσω και μ'αλλα τον χρόνο μου και τα σχέδα μου. Η χρονιά ήρθε με πολλά νέα πράγματα κι έφυγε αφήνοντας πίσω πολλά. Το 2008 ήταν η πιο σπουδαία χρονιά της ζωής μου μέχρι τώρα: άλλαξα σαν άνθρωπος, άλλαξε η οπτική μου στην ζωή κι απέναντι στον εαυτό μου και τα αισθήματα μου γι'αυτόν. Γνώρισα ανθρώπους που πάντα ήθελα κι έψαξα θεσμούς και καταστάσεις. Γνώρισα έναν τρελό στο βουνό που μου έδειξε πως τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες. Έφαγα απο τα καλύτερα φαγητά στην ζωή μου (πχ τις καλύτερες φακές ever), γνώρισα ακόμα περισσότερα ροφήματα, έκοψα οριστικά το τσάι γιασεμί και πήγα στο τσάι Μαρόκο που μου πρότεινε η κολλητή μου. Απόκτησα καινούργια φωτογραφική μηχανή ευλογημένη απο την αγάπη ανθρώπων γύρω μου κι αγόρασα τους φακούς και την τσάντα που ήθελα εδώ και χρόνια.  Έβαλα το μυαλό μου σε μια τάξη, το ίδιο και τις προτεραιότητες μου και τα σχέδια μου. Και είναι πολλά, όλα τους. Αλλά όλα τους με κάνουνε λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένο. Απο το Συνέδριο του Bookcrossing στην Λάρισα στις 24-26 Απριλίου, μέχρι τον Διαγωνισμό Crazy Creations απο το Artfools, την ίδια συνεργασία με το Artfools, τα πολλά φωτογραφικά projects που έβαλα τον εαυτό μου να υποσχεθεί να κάνει. Είναι κι αυτό. Πλέον υπόσχομαι στον εαυτό μου, όχι σε άλλον ή άλλη. Στο τέλος της μέρας είμαι εγώ κι ο καθρέφτης μου, ακόμα και στα χειρότερα σκοτάδια. Και γι'αυτό δεν έχω χρόνο να σπαταλάω τον χρόνο μου σε νεκρές σχέσεις και πράγματα, ακόμα κι αν το έκανα κάποτε. Πλέον δεν θα ξαναβάλω ούτε τον εαυτό μου ούτε πολύ κοντινούς μου ανθρώπους σε μια διαδικασία που τελικά σε κουράζει και την βαριέσαι. 
Πλέον πήρα μια απόφαση: να κάνω αυτό που θέλω έτσι ώστε ακόμα κι αν αποτύχω να ξέρω πως έκανα κάτι δημιουργικό, κάτι που θέλω εγώ, εγώ κι όχι κάποιος άλλος ή κάποια άλλη. "Για νέες ήττες, για νέες συντριβές!" που λένε και οι Τρύπες. Η καλύτερη ευχή για την νέα χρονιά ήτανε η εξής: "να φταις εσύ και μόνο εσύ για ό,τι κι αν πάθεις, να φας τα μούτρα σου και να το κατευχαριστηθείς, να μην έχεις κανέναν να κατηγορήσεις και να βγεις ωραιότερος και πλουσιότερος και πιο γεμάτος χρώματα". Και δεν μπορώ παρά να την τηρήσω μέχρι τέλος. Γιατί πλέον η ζωή μου δεν είναι ένα πράγμα αλλά πολλά διαφορετικά, διαφορετικές στιγμές που θα τις ζω και θα τις κρατάω στο μυαλό μου την κάθεμια για την αξία της, σαν μια πολύτιμη πολαρόιντ όπως αυτή επάνω που απεικονίζει το άλλο πάθος μου, το πράσινο τσάι με μέντα και συμπλήρωμα μια καραμέλα μέλι και λεμόνι. Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτά τα δυο ξέρω να τα απολαμβάνω και χωριστά και μαζί...