Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες


Περίεργη εβδομάδα αυτή που μας πέρασε, πολλά σκαμπανεβάσματα, πολλά ευχάριστα, μερικά δυσάρεστα, τρέξιμο για δουλειές, ο ύπνος λιγοστεύει όλο και λιγότερο, το τσάι φεύγει με το λίτρο πλέον (δεν αστειεύομαι, κοντά 1 λίτρο τσάι την ημέρα, να'ουμ'...) αλλά ευτυχώς κάνω πράγματα που πραγματικά μου αρέσουν, δημιουργικά και πραγματικά απολαυστικά. Όλοι μας πιστεύω πως όταν ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε το βράδυ σκεφτόμαστε την μέρα που πέρασε και αυτήν που θα έρθει. Όσο κουρασμένος κι αν είμαι, όσο γεμάτη κι αν είναι η επόμενη μέρα, πραγματικά χαίρομαι γι'αυτά που κάνω, όσο διαφορετικά κι αν είναι απ'αυτά που διδάχθηκα ή που περίμενα. Αν και στον χώρο του πολιτισμού στην Ελλάδα η κουβέντα πάει μακριά, πόσο μάλλον στην Λάρισα, μια πόλη με μια νοοτροπία που της αξίζει πολλές φορές αλλά και με πολύ κόσμο που μπορεί να βοηθήσει την κατάστη.
Η συζήτηση για τον πολιτισμό και τον τουρισμό (Zlatko, ΥΠΠΟΤΟΥ είναι καλύτερο;) συνεχίστηκε αυτή την Κυριακή και χαίρομαι. Χάρηκα που επιτέλους επίσης αναφερθήκανε και ονόματα και θεσμοί, όπως το Νέο Μουσείο και τα Φεστιβάλ. Χαίρομαι που αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος και στο θέμα του "ελληνικού DNA" και την σχέση του θέματος με τον πολιτισμό. Μ'αρέσει η ανάλυση του, δεν συμφωνώ απόλυτα με τα πορίσματα αλλά συμφωνώ με τον χειρισμό του. Και φυσικά, λατρεύω την τελευταία φράση η οποία και κλείνει μέσα της όλο το νόημα των δύο άρθων: " Οχι ότι και οι τουρίστες δεν είναι πελατεία μας!"
Κι μιας και η συζήτηση για τον πολιτισμό στην Ελλάδα, μ'αρέσει που γίνεται κουβέντα για τον ελληνικό κινηματογράφο και τις νέες παραγωγές! Μ'αρέσει που επιτέλους ρε γαμώτο υπάρχει υλικό, υπάρχουν ταινίες για να σχολιάσουμε, να συζητήσουμε, να θάψουμε, να κάνουμε τις συγκρίσεις και τους διαχωρισμούς μας, να δούμε τι γίνεται. Δεν τις μπορώ με τίποτα τις ελληνικές ταινίες που θέλουνε απλώς να εξαργυρώσουν την τηλεοπτική επιτυχία των αστέρων ή που απλά προβάλουν το σεξ φτηνά, πρόστυχα και με ελληναράδικη νοοτροπία. Περιμένω να δω το Στρέλλα για να δω αν επιτέλους θα γίνει μια σοβαρή ταινία σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τους τραβεστί. Το θέμα είναι μεγάλο και προσωπικά με ενοχλεί που δεν ασχολείται περισσότερο ο καλλιτεχνικός κόσμος στην Ελλάδα. Οι κραγμένες, τα καχέκτυπα και οι υπερβολές σε λίγες σειρές και θεατρικά δεν είναι καν άξια λόγου.
Ένα θέμα που τον τελευταίο καιρό με απασχολεί και το διαβάζει συχνά και με ενοχλούν οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι είναι το θέμα της επανάστασης των καμπύλων, το πως οι γυναίκες με καμπύλες "αντεπιτίθενται" στον χώρο της μόδας και του θεάματος. Αυτό που με ενοχλεί, είναι ο χαρακτηρισμός "αληθινές γυναίκες" όταν αναφέρονται σε γυναίκες με καμπύλες και παραπάνω κιλά (το θέμα είχε θίξει κάποτε και η μετέπειτα Ugly Betty, America Ferrera). Δεν το καταλαβαίνω, οι υπόλοιπες τι είναι, πλαστικές, ψεύτικες; δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση με δύο άκρα, με τις ανορεξικές από την μία και τις στρουμπουλές από την άλλη, όσο κι αν μας συμφέρει! Εντάξει, κι εγώ υπέρβαρος είμαι, θα με συνέφερε να βγάλω τους αδύνατους και με καλύτερα σώματα άρρωστους ή ανώμαλους ή αντιερωτικούς. Αλλά ξέρω και ξέρουμε πολλοί πως δεν είναι έτσι, καλώς ή κακώς. Και στο κάτω κάτω δεν καταλαβαίνω και το άλλο: για ποιον λόγο πρέπει αυτή η και-καλά επανάσταση να αφορά μόνο τις γυναίκες; μόνο οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να πούνε πως δεν είναι μόνο οι ανορεξικές ωραίες; για τους άντρες δεν πειράζει, δεν είναι θέμα υγιούς εικόνας; και μην ακούσω το γνωστό επιχείρημα για τα μοντέλα: τα περιοδικά μόδας που πολλές φορές έχουν όντως ανορεξικά μοντέλα δεν τα στηρίζουν οικονομικά οι άντρες, οι γυναίκες τα στηρίζουν. Ουφ!
Μου άρεσε πολύ η ιδέα για φωτογραφίες διασήμων ώστε να φαίνεται η καφρίλα τους και η "άλλη πλευρά" του κόσμου που (νομίζουν οτι) ζουν.
Η Πινακοθήκη μας στην Λάρισα έχει αρκετές εκθέσεις, καλά ξεκινήσαμε, μία έκθεση του Λυγερού στο καφέ και μία της Ελένης Παυλοπούλου στο αίθριο, επιβάλεται να πάω σύντομα.
Θέλω τρελά να πάω στην έκθεση του Tim Burton στο MoMa, τέλος!
Τρόμαξα αρκετά με τις εικόνες σ'αυτήν την φωτογραφική δουλειά. Ποτέ δεν περίμενα να είναι τόσο τρομακτική μια δουλειά με παιδιά, σοβαρά τώρα...
Την δουλειά του Γιάννη Κόντου την ξέρει πολύς κόσμος ακόμα κι αν δεν την συνειδητοποιεί. Την βλέπει σε εξώφυλλα εφημερίδων και όχι μόνο, σε περιοδικά, παντού. Πρόκειται για έναν από τους πιο πολυβραβευμένους έλληνες φωτοδημοσιογράφους διεθνώς. Αλλά αυτή η δουλειά του είναι αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενες και πραγματικά ενδιαφέρουσα. Ναι, έχει γυμνό, δεν έγινε τίποτα, εφημερίδα διαβάζεις και ένα γυμνό το βλέπεις. Για να μην πούμε τι γίνεται άμα δεις καμιά ταινία σαν τον Αντίχριστο του Τρίερ (μια παρουσίαση της έκανα εδώ)!
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την διατροφή και τι λέει αυτή για εμάς διάβασα εδώ. Είναι μεγάααλη συζήτηση και θέλει τραπέζι, καλό κρασί και ένα καλό φαγοπότι πρώτα για να συζητηθεί.
Κατα τ'άλλα, αυτή την εβδομάδα και ειδικά τις τελευταίες μέρες τρέχω και για το Artfools Video Festival, ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που οργανώνουμε με το Artfools στην Λάρισα για τον Μάρτιο. Είναι το 2ο, το 1ο έγινε φέτος και για το επόμενο θέλουμε τα καλύτερα. Μου κάνανε την τιμή να μου ζητήσουν να είμαι ένας εκ των δυο καλλιτεχνικών διευθυντών (κάτσε καλά δλδ) και αυτές τις μέρες σχεδιάζουμε το site με την βοήθεια δύο πολύ ταλαντούχων παιδιών. Ένα προσχέδιο του μπορείτε να δείτε εδώ, σύντομα θα αλλάξει απλά διεύθυνση, το στήσιμο είναι αυτό και θα εμπλουτίζεται. Αν γυρίζετε ταινίες μικρού μήκους, σας περιμένουμε τον Μάρτιο στην Λάρισα!
Αυτά για τώρα, έκανα και μια ανακαίνιση στο blog, σύντομα θα μπούνε κι άλλα. Καλή εβδομάδα και να είστε χαμογελαστοί!

4 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Κι εγω τρομαξα με τη συγκεκριμενη δουλεια...απιστευτα ομορφα αγγελικα πλασματα, που δεν χρειαζονται ουτε το ντυσιμο, ουτε το βαψιμο για να ειναι απιστευτα ομορφα αγγελικα πλασματα! Με ολα αυτα απλα χανουν την παιδικοτητα τους, γινονται βορα σε μια βιομηχανια μοδας και γλαμουρ, αλλα πως αλλιως θα μαθουν απο μικρα να την συντηρουν; Πολλα απο αυτα τα παιδια, επειδη μεγαλωνοντας δεν ανταποκρινονται στο προτυπο της "θεας" που απο μικρα πιστευαν ολοι οτι θα γινονταν, παθαινουν σοβαρες ψυχολογικες διαταραχες, ανορεξια, καταθλιψη κλπ! Ειναι τραγικο, πραγματικα, αν σκεφτεις οτι οι ιδιες οι μητερες το κανουν αυτο στα παιδια τους...σιγουρα οχι απο ελλειψη αγαπης, αλλα απο υπερμετρη ματαιοδοξια!

Οσο για τις "αληθινες γυναικες"...τι να πω! Καμια δεν θελει φυσικα να ειναι κοκκαλιαρα σαν ανορεξικια, αλλα ολες ανεξαιρετως θαυμαζουμε ενα λεπτο καλλιγραμμο και γυμνασμενο κορμι...τωρα γιατι θα πρεπει να υπαρχουν προτυπα και το διαφορετικο ειτα να θεοποιειται ειτε να δαιμονοποιειται, ποτε δεν το καταλαβα! Εφοσον δεν φτανουμε στα ακρα, με ατομα παραμορφωμενα απο το παχος η την αποστεωση, τοτε για μενα ειλικρινα δεν υπαρχουν ασχημοι ανθρωποι, ο καθενας μπορει να ειναι ομορφος και αυτο εχει πολλες παραμετρους! Κι εννοειται οτι δεν ισχυει μονο για τις γυναικες, αλλα και για τους αντρες!

Το μπλογκακι κουκλα!
Καλημερα!

ZlatkoGR είπε...

Καλόοοο είναι μωρέ το όνομα, δε βαριέσαι...

Ωραίο το blog, αλλά δε μου κάθεται καλά το πως φαίνονται τα comments. Είμαι λεπτομέρεια όμως, οπότε μια χαρά.

Για τα λοιπά, έχω να πω πως επειδή αυτό με την "αναζωογόνηση" του Ελληνικού Κινηματογράφου το έχω ακούσει 3 φορές την τελευταία δεκαετία (νομίζω μιλάμε τώρα για νέο-νέο-νέο-νέο Ελληνικό Κινηματογράφο), θα μου επιτραπεί να είμαι εξαιρετικά δύσπιστος. Συγκεκριμένα πιστεύω πως αν υπάρχουν 3-4 αξιόλογες παραγωγές σε μια σεζόν δε λέει τίποτα περισσότερο από το ότι είναι καλύτερα από πέρσι που είχαμε 1 ή 2 ας πούμε.

Τώρα για το Φεστιβάλ τα έχω ξαναπεί αλλά εν συντομία: Θεωρώ μεγάλη βλακεία το χαμό με τους Ομιχλημένους, θεωρώ πως δε θα λείπει τίποτα από το ΦΚΘ χωρίς αυτούς (λέω "στα τσακίδια", μάλιστα), θεωρώ πως κακό μόνο στους εαυτούς τους κάνουν. Απ' την άλλη, πρέπει *επιτέλους* να γίνει ο διαχωρισμός ΦΚΘ-Κρατικών Βραβείων Ποιότητας που είναι ότι χειρότερο και για τους 2 θεσμούς.

Tim Burton ωραίος αλλά μακριά, κοκκαλιαροπαχουλές δεν ασχολούμαι, καλή επιτυχία στο φεστιβάλ σας!

Crazy Tourists είπε...

Μόλις είδα τις γωτογραφίες με τα πιτσιρίκια...Ανατρίχιασα...
Το θέμα με τις "αληθινές γυναίκες" το καταλαβαίνω διαφορετικά...Όχι ότι αυτό που προβάλεται ως ιδανικό δεν είναι αληθινό, αλλά δεν είναι φυσιολογικό. Δε μπορεί μια ενήλικη γυναίκα, και πολύ περισσότερο με το ύψος που έχουν τα μοντέλα, να είναι 45 κιλά και να τρέφεται με δύο μήλα τη μέρα. Και δεν είναι καθόλου λογικό να είναι πρότυπο για την εμφάνιση χιλιάδων κοριτσιών...

Τρελοτουρίστρια

Στοχαστης είπε...

@Butterfly
Είναι πραγματικά τραγικές οι φωτογραφίες, είναι καχέκτυπα ενήλικων μοντέλων. Εϊναι μικρά παιδιά που δυστυχώς πληρώνουν άθελα τους το ψώνιο των γονιών τους για κάτι που οι ίδιοι δεν γίνανε ποτέ! Τα παιδιά πρέπει να είναι παιδιά, εκτός αν μόνα τους αποφασίσουν να είναι κάτι άλλο.
Κι έχεις απόλυτο δίκιο για το θέμα των γυναικών, δεν χρειάζονται τα άκρα, έτσι κι αλλιώς το γούστο είναι υποκειμενικό πολλές φορές, δεν βρίσκω λόγο να επιμένουμε σε τέτοια απόλυτα πορίσματα.
Ευχαριστώ για το μπλογκ, καλή σου μέρα!

@ZlatkoGR
Μη χάσεις και δεν την κάνεις την παρατήρηση σου εσύ! Εντάξει, θα το φτιάξουμε κι αυτό!
Όντως, μάλλον πρόκειται για ανανένωση στην τρίτη αλλά θέλω να πιστεύω πως θα κάτσει. Υπάρχει μεγάλο ρεύμα και πλέον έχουμε έναν ικανό αριθμό σκηνοθετών κυρίως εκπαιδευμένων στο εξωτερικό που μπορούν να βοηθήσουν.
Για το θέμα των Ομιχλιασμένων, ενώ το κίνητρο είναι σωστό, δεν νομίζω πως η κίνηση τους λέει και πολλά. Και ναι, οι θεσμοί δεν ωφελεί να είναι μαζί.
Να'σαι καλά, ευχαριστώ για το θέμα του φεστιβάλ!

@Crazy Tourists
Κοίτα, θα συμφωνήσω μαζί σου για τις ακρότητες. Αλλά δεν μπορεί να χωρίζουμε τον κόσμο σε δύο κατηγορίες, σε άσπρο και μαύρο. Υπάρχουν και τα αρρωστημένα μοντέλα, υπάρχουν και τα υγιή και πιο καλίγραμμα, υπάρχουν και όλα. Δεν βρίσκω λόγο για προκαταλήψεις του τύπου "ή θα είσαι υπέρβαρος και αληθινός ή μη-υπέρβαρος άρα ανορεξικός, άρα μη-αληθινός". Δεν βγάζουμε άκρη έτσι και δεν είναι πολιτισμένο κάτι τέτοιο.

@Blogo
καλή συνέχεια Στέφανε, κάποια στιγμή ελπίζω να προλάβω να ρίξω μια ματιά στα μπλογκ σου.