Την υγεία μας να'χουμε

Ο,τι και να λέμε, σαν την υγεία δεν έχει. Δεν υπάρχει ρε παιδί μου. Επίσης, σαν τα ελληνικά νοσοκομεία δεν έχει, τέτοιο χάλι δλδ δεν υπάρχει, επίσης. Συμπέρασμα; Μην ανακατέψετε υγεία με ελληνικά δημόσια νοσοκομεία, τουλάχιστον τα παλιά νοσοκομεία, όχι των τελευταίων είκοσι χρόνων, μην είμαι κι άδικος. Τα ελληνικά νοσοκομεία είναι το καλύτερο επιχείρημα για να προσπαθήσεις να διατηρήσεις την υγεία σου, χωρίς πλάκα τώρα. Τις τελευταίες μέρες τα έζησα τα νοσοκομεία, μέρα και νύχτα. Κι όχι φλώρικα πράγματα, καρδιολογική εντατική παρακαλώ! Ζόρικα πράγματα, ζόρικες στιγμές, ζόρικες εικόνες. Ειδικά αν έχει να κάνει με έναν πολύ αγαπημένο σου άνθρωπο και πρέπει να δείξεις πως δεν σοκάρεσαι. Εντάξει, μαλακίες λέω, εδώ ο άλλος υποφέρει κι εγώ έχω την υγειά μου και παραπονιέμαι για το πως το βλέπω; Έλεος δλδ. Απ'ολα όσα είδα, ένα κυρίως με έκανε σχεδόν να βλέπω εφιάλτες: οι ασθενείς στην εντατική είναι σε απόλυτη απομόνωση, δεν δέχονται επισκέπτες παρά μόνο μισή ώρα κάθε μέρα! Την υπόλοιπη μέρα είναι μόνος του ο κάθε ασθενής, χωρισμένος από τον διπλανό του, χωρίς να επιτρέπεται ένα ραδιόφωνο, ένα βιβλίο ή έστω μια τηλεόραση, τίποτα! Σκεφτείτε λοιπόν πως είναι να υποφέρετε από ένα σοβαρό θέμα υγείας, να είστε στην εντατική και να μην μπορείτε να κάνετε τίποτα παρά να κοιτάτε το ταβάνι ή από ένα παράθυρο αν είστε τυχεροί και να περιμένετε την μισή ώρα που θα δεχτείτε επισκέψεις! Εφιάλτης, ειδικά αν μιλάμε για τα συγκεκριμένα δωμάτια. Τέσπα.
Για να αλλάξουμε διάθεση, ένα νέο που πολύ το χάρηκα, μόνο και μόνο λόγω της αναστάτωσης που θα φέρει σε φαν του είδους: το άλογο του Λούκυ Λουκ, είναι αρσενικό στην πραγματικότητα κι ουχί θηλυκό! Έτσι, αντί για Ντόλυ, λέγεται Ντόλης κανονικά! Μου φέρνει στο μυαλό τους άθλιους υποτιτλισμούς πολλών σειρών, λολ!
Αυτές τις μέρες πήγα σε ένα fair, μια έκθεση πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο, όπου παρουσιάζανε τα προγράμματα τους και τις ευκαιρίες για σπουδές. Ήταν πραγματικά ενδιαφέρον και με μεγάλη προέλευση. Ένα από τα πιο χρήσιμα στοιχεία τους ήταν η αξιολόγηση των υπηρεσιών τους, με πιο χρήσιμο τον πίνακα αξιολόγησης των Times που βγαίνει κάθε χρόνο κι αξιολογεί τα πανεπιστήμια πολλών χωρών όσον αφορά την έρευνα, τις εγκαταστάσεις κ.α. Μετά διάβασα αυτό το άρθρο και θυμήθηκα την σχολή μου κι ένα περιστατικό εκεί: όταν ξεκίνησε η αξιολόγηση στο τμήμα μας, ξεκινήσανε και οι αντιδράσεις. Δίπλα στις αίθουσες και τα εργαστήρια ήταν τεράστια πανό που γράφανε πως η αξιολόγηση είναι ρουφιανιά και πως κάθε συμπλήρωση είναι ένα καρφί στο φέρετρο της δημόσιας παιδείας και πως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γλιτώσουμε από το κακό που μας βρήκε, την αξιολόγηση! Όσο θα συνεχίζουμε να αλλάζουμε τις έννοιες, να τις διαστρεβλώνουμε όσο και όπως μας βολεύουνε και να γεμίζουμε με φόβο αυτούς που υποτίθεται πως θέλουμε να βοηθήσουμε, δεν θα δούμε αποτέλεσμα.
Κατα την παραλαβή υπουργείων και λοιπών άλλων υπηρεσιών στην Ελλάδα μαθαίνουμε διάφορα τραγελαφικά και κουτσομπολιά. Με την εγκατάσταση των νέων "ενοίκων", μαθαίνουμε πολλά, αλλά τίποτα σχετικά με τον διάκοσμο των κτιρίων. Με την εγκατάσταση του ζεύγους Obama στον Λευκό Οίκο, η συζήτηση για την αλλαγή των πινάκων ήταν μεγάλη και ουσιαστική. Οι νέοι πίνακες παρουσιάστηκαν, παρουσιάστηκε το σκεπτικό πίσω από την επιλογή τους και φυσικά, οι καλλιτέχνες που τα φιλοτεχνήσανε. Μια τέτοια συζήτηση είναι υπέροχο και μόνο που γίνεται, σε εμπνέει διαφορετικά αυτός ο ηγέτης. Ακόμα κι αν είναι επικοινωνιακό κόλπο, είναι πετυχημένο! Να δω πότε θα γίνει μια παρόμοια κίνηση και συζήτηση στην Ελλάδα!
Ζηλεύω την Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της. Η πολιτιστική συγκυρία, παρόλα τα παράπονα και τις γκρίνιες είναι πραγματικά υπέροχη και δίνει και θα συνεχίσει να δίνει αποτελέσματα, όλο και μεγαλύτερα και καλύτερα.
Οι καιροί αλλάζουν, το ίδιο και οι μέθοδοι προώθησης ταινιών. Και πέρα από το ότι "το μέσο είναι το μήνυμα", καμιά φορά η διαφήμιση είναι από τα κυριότερα, αν όχι το κυριότερο στοιχείο της ταινίας που ετοιμάζεται να προβληθεί!
Πόσο θα γούσταρα να συμμετέχω σε μια βόλτα με ζόμπι σαν αυτή! Και πόσο θα γούσταρα να γινότανε στην Ελλάδα, σε οποιαδήποτε πόλη! Σκεφτείτε μόνο την ταραχή διάφορων σεμνότυφων, την απορία και τα σταυροκοπήματα των περαστικών και των μεγαλύτερων σε ηλικία! Ειλικρινά, θα άξιζε και μόνο για τις αντιδράσεις! Σοβαρά τώρα, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, για συμμετέχοντες και καλλιτέχνες που θα βοηθούσανε/καταγράφανε το γεγονός!
Θεραπεία μέσω τέχνης, κάτι που λίγοι το ξέρουνε, λίγοι το παραδέχονται, λίγοι το αποδέχονται. Ωστόσο, λίγοι είναι κι αυτοί που καταλαβαίνουνε πως όταν ακούς μουσική για να φτιάξει η διάθεση σου ή όταν ζωγραφίζεις/μουτζουρώνεις για να ξεχαστείς, κάνεις αυτό ακριβώς, μια πρωτόγονη μορφή ψυχοθεραπείας μέσω τέχνης! Φυσικά, μπορεί να εφαρμοστεί και σε βαρύτερες περιπτώσεις και μάλιστα με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα. Κι ένα tip σχετικό: ασθενείς με χαμηλή αυτοπεποίθηση συνηθίζουν να ζωγραφίζουν με παστέλ. Γιατί; επειδή το παστέλ το πιάνεις άμεσα με το χέρι και σου δίνει απόλυτο έλεγχο στο χρώμα και την δημιουργία! Try this at home!
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα που έχω διαβάσει ποτέ: τα απαγορευμένα βίντεοκλιπ στην ιστορία της μουσικής, με αφορμή την νέα δισκογραφική δουλειά των Rammstein και το προκλητικό και πολύ ενδιαφέρον (και με πολύ πλάκα!) σκεπτικό της παρουσίασης της!
Καλή εβδομάδα εύχομαι σε όλους!