London baby: the sequel (3)

Οι μέρες περνάνε (δεν είναι επιλογή μου, πιστέψτε με) και παθαίνω αυτό το "όσο και να δω υπάρχουν τρεις φορές άλλα τόσα να δω" αλλά μου περνάει γρήγορα. Οι επόμενες μέρες αφιερώνονται στο κέντρο της πόλης, το City όπως το λένε, αλλά και σε μια έντονη προσπάθεια να ξεπερνάω το σοκ του Λονδίνου αυτές τις μέρες! 

Πάντα πίστευα πως δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίσεις πραγματικά μια πόλη, ούτε καν αυτή στην οποία μένεις χρόνια. Αλλά όσο γυρνάς μια πόλη, τόσο περισσότερο την μαθαίνεις, παίρνεις εικόνες, μυρωδιές, εμπειρίες απο αυτήν. Στο Λονδίνο λοιπόν πίστευα πως το κέντρο είναι ένα υπέροχο μέρος για να μάθω κάπως την πόλη, να την γνωρίσω με τα όλα της, όχι αυτά που θέλουν τα ταξιδιωτικά πρακτορεία να δω. Ξεκινήσαμε λοιπόν απο το Picadilly Circus και την Regent Street, ένα μέρος που στ'αλήθεια με άφησε με το στόμα ορθάνοιχτο! Δεν ήξερα απο που να ξεκινήσω να προσπαθήσω να νιώσω όλο αυτό το θέαμα: απο τις ορδές του κόσμου, την πολύ ωραία χριστουγεννιάτικη διακόσμηση (αν και με χάλασε λίγο η διαφήμιση), τα καταστήματα, την απίστευτη κίνηση;;; Οφείλω να ομολογήσω πως όσο και να προσπάθησα να μην φανώ πολύ τουρίστας, δεν κατάφερα και πολλά. Η Regent Str. είναι ο παράδεισος του καταναλωτή, με άπειρα μαγαζιά, μια έντονη λονδρέζικη αίσθηση αλλά και μια μεγάλη ποικιλία σε ανθρώπους και γλώσσες (πρέπει να άκουσα πάνω απο 20 διαφορετικές γλώσσες σε μια βόλτα και μόνο, ανάμεσα τους και ελληνικά). Ανάμεσα σε όλα αυτά τα μαγαζιά ήταν και το National Geographic, με μεγάλη ποικιλία απο βιβλία, φωτογραφίες αλλά και ρουχισμό για όσους σκέφτονται να πάνε απο την έρημο μέχρι τους Πόλους! Μάλιστα είχε και έναν θάλαμο για να δοκιμάσει κανείς τον πολικό εξοπλισμό σε πραγματικές πολικές θερμοκρασίες (=κωλόκρυο).

Το κρύο στο Λονδίνο δεν ήταν τόσο κακό όσο μέσα σ'αυτούς τους θαλάμους, αλλά ήταν καμπόσο. Οπότε, απο την μία το κρύο, απο την άλλη η κούραση της βόλτας, απο την άλλη η πείνα, η μόνη λύση είναι ένα cafe! Και φέτος, αυτό το cafe ήταν Η αποκάλυψη του ταξιδιού και ακούει στο μαγικό, τρυφερό, ζεστό όνομα Patisserie Vallerie! Είναι μια αλυσίδα καταστημάτων όπου μπορείς να βρεις καφέ, ζεστά και κρύα πιάτα αλλά και γλυκά απ'αυτά που θα σε κάνουν να σφουγγαρίζεις το πάτωμα απο τα σάλια που θα σου τρέχουν (αυτό κάνω και τώρα που τα θυμάμαι!). Ήταν ένας πραγματικός παράδεισος, μου λείπει αυτό το μαγαζί, εμείς πηγαίναμε σ'αυτό στην Trafalgar, απέναντι απο την pub Porcupine, με κέρδισε απο την πρώτη στιγμή και θα συνεχίσω να είμαι μεγάλος θαυμαστής. Τεράστιες κούπες, φανταστική τοματόσουπα, ονειρικά κρουασάν βουτύρου και grilled croissants, τέλειες σαλάτες, διακόσμηση με αφίσες του Lautrec, αέρα άλλης δεκαετίας στην διακόσμηση και τις στολές των παιδιών που δουλεύουν εκεί. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες γι'αυτό το μαγαζί, δεν έβγαλα καν σοβαρές φωτογραφίες εκεί επειδή απλά το απολάμβανα!

Μετά τα αρκετά και απολαυστικά διαλείμματα στα Patisserie Vallerie, η βόλτα συνεχίστηκε, περάσαμε απο φανταστικά θέατρα με πολλές παραστάσεις - υπερπαραγωγές (σε μια ο Hoff είναι ο Κάπτεν Κουκ...), την γραφική Chinatown την οποία και δυστυχώς δεν πήγαμε να δούμε αλλά και το λατρεμένο μου Soho. Μετά την βόλτα και στην Carnaby Street και την μοναδική της χριστουγεννιάτικη διακόσμηση της με τον Άγιο Βασίλη ως αστροναύτη, ήρθε η ώρα για φαγητό. Και αυτή την φορά είχαμε κανονίσει που θα πηγαίναμε: στο humus bros για χούμους! Δεν είχα δοκιμάσει ξανά και περίμενα να δω πως είναι αλλά το μαγαζί με κέρδισε κυριολεκτικά απο την ταμπέλα: το slogan του μαγαζιού είναι "give peas a chance" και μόλις το διάβασα λύθηκα στα γέλια! Είδα μετά πόσο ζεστό είναι το μαγαζί, πόσο εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί οι υπάλληλοι και το λάτρεψα! Δοκίμασα την ασφαλή λύση του humus με κοτόπουλο κι διάφορες σως και μας έφερε ως κέρασμα φαλάφελ και τσάι μέντα για το τέλος! Η γεύση του χούμους, όλος αυτός ο συνδυασμός με την σάλτσα και την πίτα και το κρέας και το χούμους ήταν απλά μοναδικός!