"Don't fuck with us, we're fabulous"

Ένα απο τα πιο αγαπημένα μου ποστ σ'αυτο το blog, ειναι αυτό, για τις "Κούκλες", για πολλούς λόγους. Κυρίως γιατι το απόλαυσα αλλα και γιατι πήρα "συγχαρητήρια" γι'αυτο απο ανθρώπους που εκτιμώ και μετράει η γνώμη τους. ΟΚ, κι επειδή μ'αρέσει να γράφω για κάτι τέτοια ψιλοπροκλητικά θέματα, για ρατσισμούς και τέτοια. Μ'έχουν πάρει και για gay τρεις με τεσσερις φορες στο παρελθόν και μ'αρέσει να παίζω μ'αυτη την ιστορία ρε παιδί μου. Γι'αυτούς τους λόγους λοιπόν αλλα και ως φωτογράφος, δεν θα μπορούσα να μην πάω στο London Pride που εγινε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Δεν είχα ξαναπάει ποτε στην ζωη μου και το θέαμα αλλα και ολη η φιλοσοφια της ημέρας απλα με εντυπωσίασαν!

Σημαντικο μέρος του London Pride ειναι η παρέλαση φυσικά, η οποία έγινε στο κέντρο του Λονδίνου, στην Trafalgar Square και το Whitehall, όπου ήμουν κι εγώ με την μηχανή μου. Πέρα απο τα εντυπωσιακά κοστούμια και τα φτερά, το κομμάτι της παρέλασης που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το διαφορετικό: πέρα απο νέους και νέες με εντυπωσιακά κορμιά, στην παρέλαση υπήρχαν γκρουπ που ζητούσανε την νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων στην Πολωνία, γκρουπάκια που προκαλούσανε τις νόρμες που θέλουνε μάτσο κάποιες ομάδες ανθρώπων όπως οι καθηγητές πολεμικών τεχνών ή εθνοτικές ομάδες όπως οι Σκωτσέζοι, tsansexual που κυκλοφορούσανε άνετα με εκτεθειμένες τις ουλές απο τις επεμβάσεις αλλαγης φύλου (είμαι σιγουρος πως κάποιοι θα υποθέσουν οτι τις επεδείκνυαν τις ουλές τους αλλα όχι, είναι κομμάτι του κορμιού τους όπως κάθε άλλο), οροθετικοί και φίλοι οροθετικών, φίλοι ομοφυλόφιλων που διαμαρτυρότανε για την ομοφοβία, καθηγητές και δάσκαλοι που υποστηρίζανε το δικαίωμα σε μια εκπαίδευση ανοικτή σε όλες τις σεξουαλικές ταυτότητες σε όλες τις βαθμίδες της, ομοφυλόφιλοι με κινητικά προβλήματα οι οποίοι θέλανε κι αυτοί να δείξουν οτι ειναι περήφανοι γι'αυτό που είναι, γονεις με τα παιδιά τους που θέλανε τα παιδιά τους να μεγαλώσουν εχοντας την επιλογή να διαλέξουν την σεξουαλική τους προτίμηση ή να μην φοβούνται να δείξουν αυτή που έχουν, ηλικιωμένοι με παράσημα που θέλανε να δείξουν πως οι προτιμήσεις τους ερωτικά δεν τους εμπόδισαν να κάνουν πράγματα άξια να τους χαρίσουν παράσημα και άλλοι πολλοί.

Τελικά, ένα απο τα μηνύματα της ημέρας ήταν πως η κανονικότητα, ειδικά όπως στον έρωτα (σαρκικό και μη), είναι ένας μύθος που αποκλείει τον κόσμο απο την δυνατότητα να δούνε την πολυχρωμία ανθρώπων και ψυχών εκεί έξω. Κι αν η σεξουαλικότητα είναι ένα μόνο θέμα που διαφοροποιεί ανθρώπους, σκεφτείται τι όμορφο, πολύχρωμο μωσαικό ανθρώπων υπάρχει εκεί έξω μόλις συνειδητοποιήσουμε οτι το απόλυτο κοινό που έχουμε είναι η ιδιαιτερότητα μας.