Συγχρονη αστική αισθητική: τώρα ακόμα χειρότερη!

Δεν μπορείς να μην δεις τέτοια τέρατα μέσα στην πόλη. Δεν ειναι δύσκολο, αρκεί να σηκώνεις το κεφάλι σου που και που απο το πεζοδρόμιο ή απο τον δρόμο. Θα μου πεις, και για ποιό λόγο να το κάνω, δεν χάνω και τίποτα. Δεν πάει έτσι το πράγμα. Η σύγχρονη πόλη έχει αισθητικά τα χάλια της και είναι λογικό αφού κι ο άνθρωπος απο αισθητική δεν πάει πίσω. Ούτε σαν πολίτης ούτε σαν άτομο, σαν προσωπικότητα. Η σημερινή πόλη ειναι μάλλον μια πόλη που αξίζει στον σημερινό άνθρωπο. Ας το εξετάσουμε με παραδείγματα:

Πρώτο παράδειγμα, το απόλυτο κενό. Ένας τοίχος, μια "φέρουσα επιφάνεια" που αποτελεί τον εξωτερικό τοίχο του κτίσματος. Κενός, άδειος, στο κλασικό εμετικό γκρίζο χρώμα της σύγχρονης πόλης που γίνεται ακόμα χειρότερο με τον καιρό. Η λογική του κτίσματος ειναι "κουτί πάνω σε κουτί πάνω σε κουτί κ.ο.κ." με ένα (σομόν να το πώ;) χρώμα στους τοίχους ως μόνη ένδειξη αισθητικής παρέμβασης και μάλιστα τυφλής. Κανένα αισθητικό ενδιαφέρον για έναν τεράστιο τοίχο, άδειο, γκρίζο, εμετικό,αντιαισθητικό, ψυχοπλακωτικό το λιγότερο.

Δεύτερο παράδειγμα, η "αφύσικη ευθεία". Η ευθεία, η γραμμή που ενώνει δύο σημεία, ορίζει ένα επίπεδο με την βοήθεια ενός τρίτου και με ένα τέταρτο φτιάχνει έναν τοίχο ειναι αφύσικο πράγμα. Στην φύση δεν υπάρχει απόλυτη ευθεία. Έστω και λίγο υπάρχει μια κλίση, μια ένταση, ένα δείγμα ζωής και οργανικότητας. Σε μίμηση αυτής της αρχής έγινε και ο Παρθενώνας με το δόγμα της έλλειψης ευθείας γραμμής. Στην σύγχρονη πόλη όμως, η ευθεία ειναι ένα must! Η ευθεία και το πλέγμα (matrix) που αυτές δημιουργούν όταν οργανώνονται στην λογική "κουτί πάνω σε κουτί" ειναι η ασφάλεια του σύγχρονου ανθρώπου: σύγχρονα γκέττο στα οποία ο πιο πολύς κόσμος ζει χωρίς να το καταλαβαίνει και χωρίς να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Παρατηρώντας τα κτίρια των σύγχρονων πόλεων, η ευθεία, το παραλληλόγραμμο, το παράλληλο, το πλέγμα κυριαρχούν γιατί ειναι κατανοητά, εύκολα ταξινομήσιμα και δημιουργούν μια ομοιομορφία που ικανοποιεί την σύγχρονη έλλειψη φαντασίας του αστού και του αρχιτέκτονα. Η ευθεία δείχνει πόσο ξενέρωτος ειναι ο σύγχρονος άνθρωπος απο την στιγμή που χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο, πόσο έχει συμφιλιωθεί με την έλλειψη δημιουργικότητας και αξιοποίησης του ζωτικού του χώρου.

Ο άνθρωπος, ως Μικρός Θεός, απέτυχε