Δεν θέλει πολύ.
Ένα καφεδάκι, γλυκό, ένα καλό βιβλίο και . . . ησυχία. Αυτό έγινε και σήμερα: ένα κρύο latte, ενα espresso brownie και τα Χαστουκόψαρα του Χρηστίδη. Το μαγαζί σχεδόν άδειο, έξω να βρεχει τρελά κι εγω μέσα να διαβάζω και να γελάω. Να δακρυζω απο τα γέλια και να μην μπορώ να διαβάσω άλλο απο το νευρικό γέλιο. Έμοιαζε σχεδόν ευτυχία. Μιάμιση ώρα, σε ένα άδειο μαγαζί παρέα με ένα καλό βιβλίο και ένα καφεδάκι. Ειχα πολύ καιρό να γελάσω έτσι, να περάσω τόσο καλά.
Δεν θέλει πολύ!
4 σχόλια:
Ορίστε,είδες;Δε θέλει και πολύ τελικά για να είσαι χαρούμενος!Αν και με τόσα που έχω πει για σένα δεν ξέρω πόσο καλό θα είναι για το ίματζ σου που γελούσες μόνος σου επί μιάμιση ώρα σε ένα μισοάδειο μαγαζί!!!
:> Στοχαστή μου,
δεν θέλει πολύ. Σχεδόν τίποτε εκτός από διάθεση. Χάρηκα που διασκέδασες μ' αυτό τον τρόπο. Αν θες, μπορείς να δείς τί εννοώ κι εγώ Καλή διασκέδαση
:> moukelis,
η κατάστασή του είναι σοβαρή. Οι ελπίδες μας στο Άγιον το Πνεύμα ...
moukelis, με εβαλες σε σκέψεις τώρα. Λες να με πήρανε για χαζοχαρούμενο και να απέδειξα έτσι την διττη μου φύση και το πόσο διχασμένος είμαι; Εδώ που τα λέμε θα πρεπει να ήμουν ΠΟΛΥ γελοίο θέαμα.
cropper, θα κάνω κι εναν περίπατο απο την διασκέδαση που μου προτείνεις.
Άγιον Πνεύμα,ε; :ΡΡ
εχω διαβασει προ ετων το bororo και μου εκανε αισθηση τοτε.επισης ειδα την παρασταση "δυο θεοι" στη θεσσαλονικη καπου στη μποτσαρη.
Δημοσίευση σχολίου