One of those days...

Σήμερα είναι μια απο εκείνες τις μέρες που με κάνουνε να αναρωτιέμαι γιατι στο καλό δεν εχει εφευρεθεί ακόμα εκεινη η υπέροχη μηχανή που κάνει μερικές στιγμές να διαρκούν για πάντα. Και μετά σκέφτομαι οτι αν υπήρχανε δεν θα ειχα την ευκαιρια να σκέφτομαι πως μια τόσο υπέροχη μερα όσο η σημερινή τελείωσε μόνο για να ξεκινησει καποια στιγμη ξανα άλλη μια ίδια και καλύτερη. Ξεκινησε λίγο μουντά πάντως και ακολούθησε μια πικρή εβδομάδα χωρις δικτυο και με προβλήματα στο τηλέφωνο. Και με πολλη μοναξιά. Συννεφιά και μουντάδα λοιπόν σημερα το πρωι κι έντονη αισθηση βροχής. Το μεσημέρι ητανε το meetup του Δεκεμβρίου (η μηνιαία συνάντηση μελών του Bookcrossing μιας περιοχής - και όχι μόνο - για γνωριμία και... socializing) και περιμέναμε επισκέψεις απο Αθήνα και φυσικα απο Βόλο. Ελπίζαμε βεβαια μια έκπληξη απο Βέροια αλλα δεν ξεραμε ακόμα τιποτα. Η μέρα έφτιαξε με την ώρα, ο ήλιος βγηκε και όλα πήγανε καλα. Βρεθηκαμε με τους πρώτους επισκέπτες, τον κυριο Pengman (μάλλον το πιο χαρωπο χαμόγελο και φυσιογνωμία του ελληνικου Bookcrossing) και την Dellaporta (η πιο ζουζουνιάρικη φατσούλα ειδικα όταν αφηγειται) και πήγαμε σε ένα όμορφο μαγαζι για φαγητό και κρασάκι. Η διάθεση απογειώνεται, γέλια, πειράγματα, κουτσομπολιό και μια υπόσχεση για ενα απόγευμα όμορφο. Στο δε Starbucks τα πράγματικα απογειώθηκαν: ειχαμε τις επισκέψεις που περιμέναμε, ηρθανε όπως ειχανε πει απο τον Βολο οι συνηθεις ύποπτοι κι ενα κρυμμένο ταλέντο ήρθε χωρις κανεις να υποψιαστει το ύποπτο μειδίαμα που ειχε. Κανεις δεν ηξερε!
Η συζητηση ξεκινησε και σταματησε όταν αποχωριστηκαμε, τα γέλια ακομα κρατάνε αμα σκεφτόμαστε τι έγινε και κάθε στιγμη ητανε μοναδικη: αστεία εις βάρος γνωστων bloggers και διακεκριμένων bookcrossers, διασυρμός του επαγγέλματος του φωτογράφου, μια γεωγραφικη ανακάλυψη για τον Ατλαντικό (ναι κι όμως ειναι κοντά στην Σαντορινη, υπάρχει δωμάτιο που βλέπει στα νερα του...), μια αποκάλυψη σχετικά με το πόσο κόκκινη μπορει να γίνει η επιδερμίδα ενός ανθρώπου απλα με ένα βλέμμα του κατάλληλου ανθρώπου, υποπτες υποσχέσεις για ενα event και την αμφιεση σε αυτό, σχέδια για συναντήσεις, εκδρομες και sleepovers, πολλα πολλα πειραχτικά βλέμματα και εκφράσεις, γέλια που αντηχουνε στα βάθη της ψυχης και την γεμίζουνε χρυσαφένια απόλαυση που δεν ξεχνάς ποτέ, ενα νεο μελος, σωστός μπουμπούνας, που πήρε φόρα αφου ειδε όσα ηθελε να δει και δεν άφησε κανεναν σχεδόν σε χλωρό κλαρί (κυριως τον γράφοντα) δινοντας έτσι μια υπόσχεση για ένα μέλλον όλο πειραγμα και γέλιο (μην ανησυχεις, άθελα σου το ειπες το σχόλιο, απλα εγω θα το πληρώνω με άπειρο πειραγμα, όπως καταλαβες κι εσυ σημερα ειναι όλοι τους ικανοι για κάτι τέτοιο!)
Δεν θα γράψω άλλο για το σημερινό meetup. Ητανε απλα καταπληκτικό. Τοσο για όσα γράφω παραπάνω αλλα κυριως για όσα δεν σας γράφω. Αυτα τα έζησα με την ψυχη μου. Και ειναι τέλεια!!!Αλήθεια όμως, πειτε μου. Εσεις, τι απόγευμα θα περνάγατε με μια τέτοια φυσιογνωμια;!!!
(Καλα να πάθεις ρε, πρεπει με κάποιο τρόπο να εκδικηθω κι εγω!)