Η πρώτη κρύα νύχτα...

Για χρόνια τώρα θυμάμαι πως πάντα με "εντυπωσίαζε" η πρώτη δροσερή νύχτα που σημάδευε το πέρασμα απο το καλοκαίρι στον φθινόπωρο, η πρώτη "κρύα" νύχτα μετά το καλοκαίρι και τις ζεστές νύχτες του. Το πρώτο δροσερό απόγευμα που θα πάρω κι ένα πουκάμισο να φορέσω πάνω απο το μακό κοντομάνικο μου, που θα παραγγείλω κάποιο ζεστό ρόφημα αντί για το κρύο που έπαιρνα μέχρι τότε, που θα νιώθω ενα δροσερό αεράκι στο δέρμα μου στο δρόμο για το σπίτι. Μια βραδιά που μου θυμίζει πως έρχεται μια νέα εποχή, με τα δικά της λατρεμένα πράγματα, τις δικές της ιδιαιτερότητες και στιγμές, τα δικά της χρώματα, τις δικιές της μυρωδιές. Μια εποχή που ήξερα μεν πως θα έρθει, αλλα αυτή την νύχτα δε είναι αλλιώς: την γεύομαι για πρωτη φορά, την καλωσορίζω και με καλωσορίζει.

Σου έχει τύχει ποτέ να θέλεις να κάνεις κάτι που ακόμα κι αν το έχουνε κάνει κι άλλοι εσυ θέλεις να το κάνεις απλά και μόνο επειδη σ'αρέσει κι επειδή θέλεις εσύ να το κάνεις; και θες να το κάνεις για σένα, για να ξέρεις πως το έκανες, χωρίς να πουλήσεις μούρη σε κανέναν; ε, εγώ απόψε το έκανα: έβγαλα μια καλή φωτογραφία την πανσέληνο!

Καλό φθινόπωρο. Θα είναι...