London: yeah baby!!!

Θα ξαναπάω. Θα πάω πολλές φορές. Θα μείνω κι εκεί για κάποια φεγγάρια, το πιστεύω πραγματικά. Και μπορεί να μην έχω πολλές φωτογραφίες ή έστω τέτοιες που θέλω, αλλά μερικές βγήκανε καλές, σαν αυτή επάνω και τα βίντεο πιο κάτω. Θα έχω και μπόλικες αναμνήσεις όμως μαζί μου πάντα, πράγματα που θυμάμαι, που έκανα, που δεν έκανα, που είδα, άκουσα, γεύτηκα, που θέλω να κάνω την επόμενη φορά, χίλια δυό.



Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ευγένεια τους: δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές άκουσα "I'm sorry" και "Thank you" ακόμα κι αν τυπικά δεν χρειαζότανε! Ή έτσι έχω μάθει στην Ελλάδα, να είναι κάτι το ιδιαίτερο όταν ακούω ευγενικές φράσεις...



Δεν άκουσα ούτε μια κόρνα από αυτοκίνητο! Και δεν είδα λακούβες στους δρόμους ή τα πεζοδρόμια! Δεν λέω οτι είναι τέλεια, αλλά καμία σχέση, δεν θυμάμαι καμία!



Δεν θα ξεχάσω το mulled wine εκείνη την παγωμένη νύχτα στο σπίτι. Και το αίσθημα του καλωσορίσματος σε ένα σπίτι που δεν περίμενα ποτέ να πάω!
Γελάω και χαίρομαι σαν χαζοχαρούμενο όταν βλέπω μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ γυρισμένο στο Λονδίνο και αναγνωρίζω μέρη, οδούς, περιοχές, διαδρομές μετρό. Και δεν βλέπω να το κόβω σύντομα...

Ναι, μου λείπει το Λονδίνο κι ας το έζησα μόνο έξι μέρες. Για κάποιο λόγο το ένιωσα οικείο, ίσως επειδή δεν πήγαμε με το τουριστικό γραφείο αλλά κανονίσαμε μόνοι μας το πρόγραμμα μας.