Ειναι δυνατον;

Ειναι πρωι. Πολύ πρωι κι έχει κρυο αν και Μαιος. Στα Γιάννενα βλέπεις δεν έχει σχέση το κανονικό με το υπαρκτό. Ειναι πρωι Μαιου και έχει κρύο. Εγω ξυπνάω στις 7.30 για να πάω πανεπιστημιο. Τα καλοριφερ έχουν ανάψει εδώ και μια ώρα αλλά δεν έχει ζεστάνει ακόμα κι εγω πρεπει να ετοιμαστώ για το μάθημα. Σηκώνομαι, ντύνομαι, παίρνω ενα μπλοκ και φεύγω. Στην στάση έχει κόσμο όπως κάθε Δευτέρα πρωι. Το λεωφορείο έρχεται σκασμενο απο κόσμο και ανεβαίνω μαζι με τις υπόλοιπες σαρδέλες. Προχωράμε προς το Πανεπιστημιο χωρίς να ξέρω οτι σήμερα θα γίνει κάτι που θα αλλάξει την ζωή μου. Φτάνουμε σε περίπου μισή ώρα και όπως πάντα στην στάση απέναντι απο την Λέσχη κατεβαίνει σχεδόν όλο το λεωφορείο. Πηγαίνω προς το κτίριο της σχολής και πάω προς το κυλικείο. "Καφε", αυτό μόνο μπορώ να σκεφτώ. Καφέ να ανοίξει το ματι και το μυαλο μου, μπας και μπορέσω να παρακολουθήσω το μάθημα σαν άνθρωπος. "Νες γλυκό με γάλα", ζητάω. "Εβδομήντα λεπτά", είναι η απάντηση και σε λίγα λεπτά ένα χάρτινο ποτήρι με ζεστό καφέ ειναι στα χέρια μου. Βγαίνω απο το κυλικειο και παω προς την σκάλα. Μπροστά στην σκάλα και δίπλα απο τα κομματικά θρανία ειναι ο μεγάλος πίνακας ανακοινωσεων. Σημερα έχει ένα μόνο χαρτί. Σταματάω μηχανικά σχεδόν να το κοιτάξω καλύτερα σαν να μου έκανε εντύπωση η μοναξιά του. Διαβάζω για κάτι που και παλιότερα είχα διαβάσει αλλά ποτέ δεν έκανα κάτι. Το είχα μετανιώσει αλλά ήταν αργά, δεν θυμόμουν λεπτομέρειες. Στον πίνακα ανακοινώσεων ήταν πάλι αυτό το ίδιο φυλλάδιο που έλεγε για το Bookcrossing. Αυτη τη φορά δεν το αμέλησα. Έγραψα την διευθυνση της ιστοσελίδας και μετά το μάθημα αποφάσισα να κάνω κάτι επιτέλους για αυτη την νέα ιδέα. Αντι να κατεβω στην Στρατολογία, κατεβηκα στην στάση του Δικαστικού για να πάω στο 24Hours, το νετ καφε που είχε ανεκτή ποιότητα. Μπήκα στην σελίδα και έγινα μέλος. Με λίγο ψάξιμο βρήκα και ελληνικό φορουμ. Μπήκα να πω ένα γεια κι έφυγα για το σπίτι.

Είκοσι μήνες μετά, το Bookcrossing μου άλλαξε την ζωή. Ναι, διαβάζω πιο πολύ αλλά δεν ειναι μόνο αυτό. Με το bookcrossing άλλαξε η ζωή μου. Φίλοι. Επιτέλους φίλοι. Άνθωποι αξιόλογοι, σοβαροί, ώριμοι. Άνθρωποι που με κάνουν να σκέφτομαι, να χαίρομαι, να προβληματίζομαι. Άνθρωποι, παρεα με τους οποίους περνάω όμορφα, γελάω, συζητάω, ζω εμπειρίες. Δεν ειναι μονο τα βιβλία, όσο σπουδαία βιβλία κι αν έχω διαβάσει χάρις το bookcrossing. Ειναι η μουσικη των ανθρώπων του, οι προσωπικότητες του, η δημιουργικότητα τους, η φαντασία τους. Γνώρισα ανθρώπους που τους θεωρω φίλους και αγωνίζομαι να αξίζω να με θεωρούν φίλο τους. Γέλια, ταξίδια, εκπλήξεις, τραπεζώματα, καφέδες, δώρα, γράμματα - έκπληξη, τσάντες γεμάτες πράγματα και εκτίμηση, τιμή, χαρά, ομορφιά, ανθρωπιά.

-Ενας (ή μια) σπανιος άνθρωπος με πολλά χαρίσματα (και εχθρούς), ταλέντα, που τον παλευω να αξιζω την παρεα του και τον χρόνο του.

-Ένας συζητητης απο τους λίγους με ωριμότητα και με χιουμορ που χρόνια έψαχνα.

-Η πραγματικά ομορφότερη bookcrosser, με μακεδονικη ομορφια και με μυαλό που ξεχύνεται, όταν θέλει, απο ένα στόμα που θες να ακουει να μιλάει.

-Ενας επιστημονας που τον χαιρεσαι να τον βλεπεις, ανοιγει η καρδια σου όταν ανοιγει το στόμα του και χαζευεις να τον ακους να μιλάει.

-Μια παρεξηγημένη νέα που αναζητά την έξοδο σε κάτι καλύτερο και εν τω μεταξυ πλάθει με γράμματα και τόνους έναν κόσμο δικό της.

-Ενα μυστικό.

-Ενας μυστηριος, με ένα blog που σε κρατάει εκεί και θες να μάθεις καλύτερα.

-Άτομα που δεν γνωρισα όσο ήθελα αλλά σχεδιάζω να ψάξω στην ψυχη τους.

Αυτο ειναι για μενα το bookcrossing. Οι άνθρωποι του, η σχέση μου με αυτούς και το μέλλον μου. Πως να τους πω πόσο χαίρομαι που μπήκαν στην ζωη μου; Ειναι δυνατόν να συνέβη σε μένα αυτό; Μόνη μου αγωνία ειναι αν το αξίζω.