"Ανοιχτα Χαρτια": ο ζωγράφος Θεόφιλος

Κριτικός Τέχνης και κολοκύθια. Αυτο εχω να πω. Ο Ελύτης με γλώσσα που μόνο αυτός ξέρει να έχει και να χρησιμοποιεί αποδεικνυει τι σημαινει αγαπώ την Τεχνη και γράφω ουσιαστικά για αυτήν. Ουσιαστικά σημαίνει να μην ζαλίζω τον κάθε έναν με την περίπλοκη ορολογία που εγω θελω να πουλάω μούρη οτι ξέρω και να τους κάνω όλους να αισθάνονται κατώτεροι. Η Τέχνη ειναι δημιουργία. Και δεν απευθυνεται σε κάποιον συγκεκριμένα. Όταν φτιάχνεις κάτι και το δείχνεις, ειναι αφημένο σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορείς να απαγορευσεις να το δει κάποιος, να τους αρέσει, να κάνει κριτική. Ο όρος "κριτική" της τέχνης δεν υφίσταται. Τι πάει να πει κριτικός τέχνης δλδ; Οτι εσύ ξέρεις όσα πρεπει γιανα κρινεις; Το έργο ειναι για όλους και όλοι έχουν γνωμη. Η Μονα Λιζα τους κοιτά όλους, ο Στοχαστης του Ροντεν εχει σκυμμένο το κεφάλι του για όλους, η σφαγή στην Γκουερνικα ειναι εκει για όλους. Και ο καθένας καταλαβαινει οτι του λεει η ψυχούλα του και η καρδια του. Ο Θεόφιλος που αποτελει την αφορμή για να μιλήσει για την Τέχνη ο Ελύτης ειναι ένας απο τους λεγόμενους "ναΐφ" ζωγράφους αν και δεν αναφέρεται ο όρος στο κείμενο, κατ'επιλογή του συγγραφέα. Ο Θεόφιλος με τον τρελούτσικο χαρακτηρα του και την ιδιαιτερη τεχνοτροπία του μας δινει μια πρόταση τέχνης τόσο ειλικρινης που μας αφηνεις άναυδους. Η διακοσμητικοτητα των έργων του, τα στολίδια, η συναισθηματικη του πινελιά, η αψήφηση των δυτικών νόμων για την προοπτική και την αλήθεια ειναι τα συστατικά που κάνανε τον Θεόφιλο να μιλάει στην ελληνική ψυχή μας. Γι'αυτο και τον αγαπάμε χωρίς να το ξέρουμε...