Bookcrossing meet up 14 Ιανουαρίου 2007

Τα καρντάσια και ο θρύλος

Οι συνεννοήσεις για την συνάντηση της Κυριακής είχανε ξεκινήσει περίπου 10 μέρες πριν με την elpis. Κλασικά υπήρχανε ειδοποιήσεις στον ημερήσιο Τύπο, PMs στα μέλη της Λάρισας, ανακοίνωση στο forum και ανάρτηση στην Ζώνη. Με τις μέρες να περνάνε και χωρίς κανείς να απαντά για το αν θα έρθει φτάνει το Σαββατοκύριακο του meet up. Αποφασισμένος κι εγώ ότι το meet up θα είναι Λαρισινή υπόθεση, συνεννοούμαι με την elpis για το πόσοι θα είμαστε στην συνάντηση ώστε να κλείσουμε χώρο. ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει απαντήσει ότι θα έρθει μου λέει κι εγώ είμαι άρρωστη και δεν ξέρω καν αν θα έρθω. Υπολογίζω λοιπόν 6 με 10 άτομα. Ξημερώνει λοιπόν η Κυριακή, ετοιμάζω κάποια βιβλία για απελευθέρωση (ευγενική χορηγία από την Σύρο!) και απλά αράζω μέχρι να έρθει η ώρα… Και μέσα στην σιγαλιά του μεσημεριού το κινητό χτυπάει. Ήταν γνωστή Θεσσαλονικιά bookcrosser, καλλίφωνος, καλλίπυγος, με αδυναμία στον ταραμά και το τσιγάρο (η lola81 δλδ) η οποία μου ευχήθηκε καλή επιτυχία για το meet up μας και ήθελε να μου κάνει μια ερώτηση: «Πεινάς;», μου λέει. «Έτσι κι έτσι» απαντώ. «Τότε έλα στο Σχολαρχείο που είμαστε όλοι»!!!!!!!! 3 – 4 απανωτά εγκεφαλικά εκδηλωθήκαν μέχρι την στιγμή που σχεδόν πέταξα να τους δω στο γνωστό μεζεδοπωλείο. Στην διαδρομή αναρωτιέμαι ποιοι θα είναι και υποψιάζομαι ότι θα είναι οι Τρεις Ταξιδιώτες (ZlatkoGR, lola81, dentistartist οι μόνοι που έχουν έρθει σταθερά σε 3 διαδοχικά meet ups!). Ώσπου μπαίνω στο μαγαζί και…μένω στήλη άλατος!!! Καμιά δεκαριά bookcrossers απολαμβάνανε τον ταραμά τους και με κοιτάζανε!!! Οι απαραίτητες συστάσεις γίνανε, φιλιά με τους παλιούς, χειραψίες με τους νέους γνωστούς. Νέες γνωριμίες με καρντάσια από την λατρεμένη Θεσσαλονίκη και ένας Θρύλος από την Βέροια (ποια άλλη, η γλυκύτατη Λαυρεντία μας!!!!). Εμένα να μου έχει πέσει το σαγόνι από την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ έκπληξη των παιδιών, να μην μπορώ να σταματήσω σαν χαζός, λίγο κρασάκι ήπια για να το ξεπεράσω και μπουκιά δεν κατέβαινε. Σιωπή στο τραπέζι (απολαμβάνανε το φαγητό τους τα παιδιά, λίγο το ταξίδι, λίγο η εξωτική Λάρισα), λίγες κουβέντες που και που. Με το κρασάκι λύθηκε και η γλώσσα σιγά σιγά και μιλήσαμε για όλα. Συνέδριο, το ξύρισμα του Νίτσε (επιτέλους, το είχα απορία γιατί έγινε θέμα), το ταξίδι, το στήσιμο κάποιου μέλους στο ραντεβού τους (δεν δίνω ονόματα, θα το κάνουν άλλοι), η Λάρισα, κινηματογραφικά έργα και πολλά άλλα θέματα επί παντός επιστητού. Πέρασε η ώρα, το κρασί τελείωνε, το ίδιο και οι μεζέδες (οι οποίοι ελπίζω να σας ικανοποίησαν και να τους απολαύσατε), η όρεξη για φαγητό ικανοποιήθηκε και ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε για Starbucks.

Στην διαδρομή είχαμε και μίνι ξενάγηση στα αξιοθέατα της Λάρισας (όλοι παρατηρήσαμε τους άψογους πεζόδρομους πιστεύω) και φτάσαμε στο μαγαζί όπου ήταν η έκπληξη Νο. 2: ο tzil (ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν Θεσσαλονίκη!) με την elpis απολαμβάνανε ήδη το καφεδάκι τους και μας περιμένανε!

Τακτοποιηθήκαμε λοιπόν σιγά σιγά, χωρέσαμε (κάποιοι βέβαια πιο άνετα, σε πολυθρόνες, ονόματα δεν λέω μην με πιέζετε) παραγγείλαμε καφέδες, τέια, σοκολάτες άλλες σκέτες κι άλλες με καφέ, γλυκά βγήκανε στο τραπέζι, το ινδικό γλυκό του γιατρού (δεν μπόρεσα να φάω γιατί δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω τα υλικά!). Πολλά πηγαδάκια, άπειρα τα θέματα συζήτησης (μάλλιασαν οι γλώσσες μας!), πολύ γέλιο, ιστορίες από άλλα meet ups, το συνέδριο, δείπνα, τραπέζια, συναντήσεις, σχέδια για εκδρομές. Ακολούθησε ένα coffee taste, το οποίο και περιέγραψε άψογα ο nietzsche σε κατάλληλο thread. Η ατμόσφαιρα ήταν θαυμάσια (και καθαρή λόγω έλλειψης τσιγάρου βεβαίως βεβαίως), πολύ ζεστή, ιδιαίτερα φιλική. Κάποια από τα παιδιά τα γνώρισα πριν από 3 μήνες μόνο, άλλους τους γνώρισα μόλις χτες από κοντά. Κι όμως η ατμόσφαιρα δεν ήταν ατμόσφαιρα γνωριμίας αλλά ατμόσφαιρα παρέας, φιλική, σχεδόν οικογενειακή, με ζεστές κουβέντες, με αστεία, με πειράγματα, με όμορφη κουβέντα, κουτσομπολιά, ζεστά βλέμματα και ανθρώπους πρόθυμους να μιλήσουν, να ακούσουνε, να μοιραστούν, να επικοινωνήσουν. Δεν μπορώ να ξέρω τι συζητήθηκε εκείνη την ώρα στο μαγαζί καθώς είχανε στηθεί διάφορα πηγαδάκια (εγώ απολάμβανα την παρέα της θρυλικής Luz που μας έκανε την τιμή να έρθει από την Βέροια) αλλά όλοι φαινότανε να απολαμβάνουν την ώρα τους και αυτό εύχομαι. Ελπίζω να μην έμεινε κανείς παραπονεμένος ούτε από το μαγαζί, ούτε από τη Ζώνη, ούτε από την φιλοξενία των Λαρισαίων Bookcrossers, παρόλη την έκπληξη. Φωτογραφίες, γέλια, ανακατατάξεις στις θέσεις, σχέδια για το συνέδριο πάλι, σχολιασμός άλλων μελών παλαιών και νέων και φυσικά τηλεφωνική επαφή με Αθήνα οι οποίοι απολαμβάνανε το καφεδάκι τους στον Πειραιά. Η επικοινωνία έγινε με τυχαίο (γκουχ, γκουχ…) μέλος της Bookcrossικης κοινότητας της Αθήνας.

Έφτασε και η ώρα της αναχώρησης, ξεκινήσαμε για τα αυτοκίνητα που το χαρούμενο κομβόι από Θεσσαλονίκη είχε παρκάρει τυχαία στο ίδιο ακριβώς σημείο με την άλλη φορά! Όπως έχουμε ξαναπεί, κάθε ωραίο τελειώνει με ελπίδα. Έτσι δοθήκανε οι υποσχέσεις για νέες εκδρομές, για νέες εκπλήξεις, χαμόγελα, φιλιά, αγκαλιές, συγκίνηση. Και αποχωρήσανε για την Θεσσαλονίκη…
Η χθεσινή ημέρα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη που μου έχει κάνει ποτέ παρέα! Και μιλάω ειλικρινά. Ήταν υπέροχη η χθεσινή μέρα. Υπέροχη παρέα, πολύ ζεστοί άνθρωποι που τους αισθάνομαι φίλους κιόλας (ελπίζω κι αυτοί). Δεν έχω ακόμα λόγια να περιγράψω τι αισθάνομαι για χτες. Και δεν ξέρω πώς να μεταδώσω αυτή τη ζεστή αίσθηση παρέας που έμεινε, μια πολύ όμορφη ανάμνηση, ένα ακόμα αξέχαστο απόγευμα, μοναδικές γνωριμίες. Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε και ελπίζω να περάσατε τόσο όμορφα όσο περιμένατε και ελπίζατε. Ελπίζω γρήγορα να σας ξαναδώ όλους και καινούργιους και παλιούς