Πόσο άσχημη μπορεί να γίνει η πόλη;

Πόσο άσχημη μπορεί να γίνει η πόλη;

Πόσο αντιαισθητικό μπορεί να γίνει το σύγχρονο αστικό τοπίο;

Πόσο άλλο θα κρατήσει το αρχιτεκτονικό σχέδιο για σπίτια με το δόγμα "γκρίζο κουτί";

Το παραπάνω έκτρωμα ειναι στην Λάρισα, απέναντι απο το αρχαίο Θέατρο που πρόσφατα ήρθε στην επιφάνεια και τώρα βρίσκεται σε κοινή θέα. Η σύγκριση θα φέρει ή γέλια ή κλάμματα.

Τελευταιο Βιβλίο: Σιντάρτα

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου στο meet up του Δεκεμβρίου στην Λάρισα. Μου το έδωσε η nakupenda ως δώρο και μου εκανε μεγάλη εντύπωση η χειρονομία γιατί δεν την ήξερα προσωπικά πριν απο εκείνη την μέρα. Το βιβλίο εδέησα να το ξεκινησω πριν απο κανέναν μήνα λοιπόν και η αλήθεια ειναι οτι απο την αρχή μου φάνηκε κάπως βαρύ αλλά μεστό, γεμάτο νοήματα και με γοήτευσε το γράψιμο του Hesse. Τελειώνοντας το, το θεωρώ ένα βιβλίο θρησκευτικό σχεδόν, με την θεολογική έννοια και όχι την θρησκειολογική. Ένα βιβλίο περί θεού, κόσμου, ανθρώπων, φιλοσοφίας. Ένα βιβλίο πολύ δυνατό, που δεν το καταπίνεις απλώς, το μελετάς σε βαθμό που καμιά φορά δεν μπορείς να διαβάσεις παραπάνω απο 2-3 σελίδες γιατί έχεις πολλά δεδομένα να επεξεργστείς. It's takes some time to register, που λενε και τα Αμερικανάκια.

Ο Σιντάρτα, ο ήρωας-αντιήρωας του βιβλίου ειναι ένας χαρακτήρας που ζει μια ζωή άκρως διδακτική. Μια ζωή μέσα στην αμφισβήτηση και την έρευνα με έναν εντελώς αντιδογματικό τρόπο που καταλήγει σε μια σοφία τόσο ζηλευτή που αποτελεί καύσιμο να κυνηγήσεις τα όνειρα σου με περισσότερο πάθος απ'ότι πριν. Ή σου δίνουν την ώθηση που σου έλειπε εδώ και λίγο καιρό. Η Καμάλα, ο Γκοβίντα, ο γιος του, ο πατέρας του, ο Φωτισμένος, ο Βαζουντέβα, το ποτάμι, τα ζάρια, όλα εμπειρίες μέσα στην μαρμίτα της ζωής που την μαγειρευεις όπως σε φωτίσει το μυαλό σου. Εκει τα ανακατευεις, τα δοκιμαζεις, τα βλέπεις να κινούνται, τα ξαναζεις...

Και τελικά; Διαβάστε το βιβλίο!

Τι λετε;

Το νεο παιχνιδι των λεξεων

Μετά απο πρόσκληση της arxitempelas έγραψα την παρακάτω ιστορία με τις λέξεις σοκολάτα, μωβ, μπιλιάρδο, βιβλίο, φεγγάρι, σκύλος και Καλαμάτα.

«Τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;», τον είχε ρωτήσει πειραχτικά όταν γνωριστήκανε. Εκείνος χαμογέλασε με την κλισέ 80’s ερώτηση και αυτό το χαμόγελο αρκούσε για απάντηση. Ο Γιάννης που τους σύστησε, φυσικά γελούσε σαν χαζός φωνάζοντας «μούσμουλα, μούσμουλα!!». Λογικό μετά την τρίτη Βότκα που έχει κατεβάσει σαν νεράκι. Μετά το αποτυχημένο αυτό αστείο, η Σοφία κατάλαβε ότι ο Παύλος είχε τουλάχιστον χιούμορ και δεν ήταν κομπλεξικός με χαζούς τοπικισμούς. Τώρα, τρεις ώρες μετά το αστείο αυτό, ήταν δίπλα του στο ίδιο κρεβάτι, τυλιγμένη με τα ίδια μωβ σατέν σεντόνια μέσα στο οποία εκείνος κοιμότανε. Σαν ιστορία από βιβλίο της έμοιαζε η αποψινή βραδιά, σαν ένα ρομάντζο που είχε βρει κάποτε στο δρόμο: όλα εκτυλίχθηκαν κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, ρομαντικά, με παθιασμένα φιλιά, αμήχανα χαμόγελα την ώρα που τον έγδυνε και παιχνίδια με το σιρόπι σοκολάτα από το ψυγείο του.
Δεν αναγνώριζε τον εαυτό της. Ποτέ ξανά δεν είχε παρασυρθεί από έναν άντρα τόσο γρήγορα ώστε να κοιμηθεί μαζί του τόσο σύντομα. Κάκιζε τον εαυτό της που παρασύρθηκε και σκέφτηκε ότι αν το έλεγε στην Ειρήνη θα παρατούσε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπιλιάρδου στην Φινλανδία και θα ερχόταν να της τα ψάλλει από κοντά. Και μετά βέβαια θα ζητούσε όλες μα όλες τις λεπτομέρειες φυσικά και θα λέγανε κακιούλες για πρώην γκόμενους και εραστές. Χαμογέλασε όταν σκέφτηκε την Ειρήνη και ξεχάστηκε λίγο. Το ξαφνικό έντονο γάβγισμα του σκύλου την τρόμαξε, η καύτρα του τσιγάρου έπεσε πάνω του και εκείνος ξύπνησε. Δεν τον έκαψε, σαν χάδι το κατάλαβε μάλλον. Γύρισε, την κοίταξε, την φίλησε γλυκά στο λαιμό και την πήρε αγκαλιά. . .

Υποδεικνύω κι εγώ με την σειρά μου τους Japanorange, Annabooklover και Zlatko για να γράψουν μια ιστορία κι εκείνη με τις λέξεις: τραπέζι, μηνυμα, μουσική, πορτοκαλί, φαινόμενο, πετάω και μύθος

Με εχει υποδείξει και η Nakupenda και συντομα θα απαντησω και σε αυτη την ιστορία

Face 2 Face

Πραγματικά υποκλίνομαι! Ειναι μια ευφυής ιδέα γάλλων φωτογράφων με απλό εργαλείο μια φωτογραφική μηχανή με φακό 28αρι. Βγάζουν πορτρέτα ανθρώπων στην Παλαιστινη και το Ισραηλ απο πολύ κοντά ωστε να υπάρχει παραμόρφωση των χαρακτηριστικών αφού τους ζητήσουν να κάνουν αστείες γκριμάτσες. Επέλεξαν τότε λοιπόν να τυπώσουν σε πολύ μεγάλο μέγεθος τις φωτογραφίες, να τις κρεμάσουν σε μέρη απο τα οποία περνάνε και οι μεν και οι δε και να βάλουν δίπλα δίπλα φωτογραφίες ανθρώπων του ιδίου επαγγέλματος. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν οι μεν να δούνε τις ομοιότητες τους με τους "απέναντι" με τους οποίους δεν έχουν καμία επαφή και ό,τι ξέρουν για αυτούς ειναι μέσω των media.

Πραγματικά υπέροχη ιδέα, άψογη εκτέλεση και θα αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον project που ελπίζω να εντυπωσιάσει πολύ κόσμο και να διδάξει αυτά που θέλει.

http://face2faceproject.com/

Now Listening: Amelie Poulain OST

Γενικά δεν ειμαι μουσικά τύπος που ακούει soundtracks ταινιών. Λίγο καιρό πριν όμως, τρια cd's φτάσανε στα χέρια μου με τίτλο "Pleasure for the ears" τα οποία μου τα έδωσε η Λ, εκλεκτή BCer. Μεσα σε αυτά υπήρχανε και μουσική απο soundtracks διάφορων ταινιών και μεσα σε αυτά και το Αμελί. Στην αρχή άκουσα μονο το πρώτο κομμάτι με το οποίο έφαγα και μεγάλο κόλλημα. Κάποιο καιρό αργότερα άκουσα και τα υπόλοιπα και τώρα δυσκολευομαι πολύ να το αφήσω! Κάθε ώρα και στιγμή παίζει η στιγμή της Αμελι. Υπέροχη σύνθεση η μουσική, ιδιαίτερη ενορχήστρωση με πολύ ακορντεον που χρησιμοποιείται πολύ δημιουργικά. Βγάζει μια γλυκύτητα, μια ζεστασιά, μια όμορφη αίσθηση, τόσο έντονη που δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Πραγματικά ευχαριστω την Λ για αυτη την πολύ όμορφη μουσική που μου χάρισε και για τις πολλές πολλές ώρες που περνάω με αυτή στα αυτιά μου τις τελευταίες μέρες.