Ο Λουπιν χαθηκε...

Σημερα προκειται για μια απο τις χειροτερες μερες στην ζωη μου. Στις 10 το πρωι περιπου εξαφανιστηκε ο Λούπιν. Αισθανομαι απιστευτα άσχημα, δεν μπορω να το περιγράψω. Πιθανότατα πηδηξε απο το μπαλκόνι στον ακαλυπτο, πληροφοριες μπορειτε να βρειτε εδω κι εδω καθως και αρκετες φωτογραφιες του. Παρακαλω, αν υπάρχει καποιος που τον ειδε στην περιοχη, ας επικοινωνησει στο τηλέφωνο που δινω. Ευχαριστω.

Μια μερα χωρις Starbucks! Τρομος!

Ναι, ειμαι καμμενος. Πολυ καμμενος μαλιστα. Λατρευω τα Starbucks. Τοσο που σκεφτομαι οτι πριν ανοιξουνε δεν επινα καφε, αλλα ενα μπουγαδόνερο, με καφε και γαλα, που μου το πουλουσανε για καφε και μαλιστα πανακριβα. Τα Starbucks τα γνωρισα στην Λαρισα όταν ανοιξανε τον Φεβρουάριο του 2006, ειπα να τα δοκιμασω πριν παω σε μια φωτογραφιση. Μπηκα μεσα και αμεσως καταλαβα την διαφορα στην καθαρη ατμοσφαιρα, καθοτι βλεπετε σε ολα τα Starbucks του κοσμου απαγορευται το καπνισμα ωστε να μην απορροφουνε οι κόκκοι του καφε τον καπνο και αλλοιωνεται η γευση του. Ως newbie, καθισα σε ενα τραπεζι και περιμενα να παραγγειλω, δεν ηξερα βλεπετε οτι πρεπει να παω στο ταμειο να παραγγειλω και να παρω τον καφε μαζι μου να καθισω. Οταν εφτασα στον παγκο θυμαμαι παρατηρησα την ποικιλια καφεδων αλλα και μια απουσια: δεν εχει νες καφε και φραπε! Μιλαμε για πολιτισμικο σοκ δλδ, ειχα πιει μονο μια φορα εσπρεσσο και δεν μου αρεσε και γενικα επινα μονο νες και φραπε. Ειπα λοιπόν να δοκιμασω την τυχη μου αφου ειχα παει τελικά. Ενας barista (ο ορος για τον υπευθυνο εξυπηρετησης και παρασκευης καφε) μου εξηγησε χιλια μυρια για τους καφεδες, τα τσάγια και τα γλυκα και με αφησε με ανοιχτο το στόμα! Τελικα παρηγγειλα εναν grande latte, ζεστο φυσικα και τον απολαυσα παρεα με ενα double chocolate muffin. Αυτο ητανε, κολλησα! Τελειως διαφορετικη γευση απ'οτι ειχα δοκιμασει, τελειο muffin και μια πολυ μεγαλη κουπα για να απολαυσω τον καφε μου! Φευγοντας για την φωτογράφιση ειπα να δοκιμασω ενα τσάι και πήρα τελικα ενα venti non-fat latte tazo chai (μαυρο τσαι με μπαχαρικα και γαλα). Αυτο ητανε το απολυτο κολλημα, απο τοτε το tazo chai ειναι το αγαπημενο μου ροφημα. Και πιστεψτε με, το τιμαω αρκετα συχνα απο τα Starbucks. Και πιστεψτε με, εχω αποκτησει ακομα και εχθρους εξαιτιας τους, καθοτι ως εταιρια εχει τα εξης αμαρτηματα:
- αμερικανια (ποτε δεν το καταλαβα αυτο, καθε εταιρεια με εδρα τις ΗΠΑ ειναι "αμερικανια" δλδ;)
- απαγορευεται το καπνισμα (ελεεινο, καθαρη ατμοσφαιρα, δεν βρωμανε τα ρουχα σου, δεν εισαι μεσα στην καπνια ολη την ωρα, απορω και πως το αντεχω κι εγω δλδ...)
- ειναι πολυεθνικη εταιρεια (ενω η Coca Cola, η μαρκα τσιγαρων του καθενος, η μπυρα, τα μεγαλα φαστ φουντ και η εταιρεια διανομης ταινιων στους κιν/φους εχουνε εδρα την Ελασσονα, τα Καβασυλα ή την Καρπαθο πχ...)
- δεν εχει φραπε ή νες, αυτο το μεσα στα χημικα τεχνητο παρασκευασμα στιγμιαιου καφε...
Οπως και να'χει, ειναι και θεμα γουστου. Ωστοσο, δυσκολο μπορω να στερηθω τα Starbucks. Λετε καποτε να γινω σαν τον Colbert στο παραπανω βιντεακι;;;;;;;;;;!!!

123

Ηρθε κι εμενα η σειρα μου γι'αυτο το παιχνιδι μετα την προσκληση της Gia. Και οι κανονες ειναι λοιπον:


1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι

Το βιβλιο που βρεθηκε πιο κοντα μου εκεινη την στιγμη λοιπον ειναι ο "Θεραπευτης" του Ηλια Φλωράκη. Απολαυστε τις σειρες 6-8 λοιπον της 123ης σελιδας του βιβλιου:


"... αδελφο μου, για να δουμε ποιος θα σκάσeι πιο γρηγορα. Εκεινο τον
καιρό, έκλεινα τα ματια και ανεπνεα πολυ αργά. Οι λειτουρ-
γιες μου πεφτανε και δεν χρειαζομουν πολυ οξυγόνο. Το ίδιο..."

Απ'οτι εχω δει, οι πιο πολλοι εχουνε ηδη συμμετασχει στο παιχνιδι, αμα περασει ομως η butterfly ή ενας εκ των τρελοτουριστων, παρακαλω να παραλαβει την προσκληση του!!!

Βραδινες φωτογραφίσεις

Πάντα μου αρέσανε οι βραδινες φωτογραφισεις. Απο τοτε που άρχισα να ασχολουμαι καπως πιο σοβαρα, με μια Zenit στο χέρι, εβγαινα στα Γιάννενα ή στην Λάρισα για φωτογράφιση. Καθώς όμως δεν ειχα τρίποδο συνηθως βγαινανε κουνημένες, άλλες λιγότερο άλλες περισσότερο αλλα παντα μου άρεσε το αποτελεσμα και καταλαβαινα οτι με ένα τριποδο θα βγαινανε καλυτερες φωτογραφιες. Τοτε πηρα την Ντίνα (μια Minolta Dynax4) και ενα τριποδο (το πιο φτηνό που βρηκα) και εβγαινα για φωτογράφιση, στην Λάρισα συνηθως αλλα με παθος μεγαλύτερο απο πριν. Στην συνέχεια ηρθε και η Konica - Minolta 5D και μετα η (καταπληκτικη) α100, όλες παρεα μαζι μου στην αγαπημενη μου φωτογραφικη τσάντα για τις βραδινες φωτογραφίσεις.
Μου αρέσουνε πολλα στην βραδινη φωτογράφιση. Μου αρέσει ολη η διαδικασία, η ετοιμασια για να φορέσω ρούχα ελαφρά αλλά ζεστα, η περιήγηση με το τριποδο ανα χειρας ετοιμο να στηθει και να φωτογραφισω κατι που ειδα, τα φώτα, η ερημια στους δρόμους, οι άνθρωποι της νυχτας που γυρνάνε ή πανε για διασκέδαση ή σπίτια τους, το γεγονος οτι η πόλη αλλάζει το βράδυ, γινεται κάποια άλλη εκδοχη της "πρωινης" πόλης, πιο γοητευτική για μενα.
Η βραδινη φωτογράφιση, αν και απαιτητική, εχει την ανταμοιβή της, φωτογραφιες και εικόνες αλλιώτικες. Οταν αρχισα να μελετάω Φωτογραφία με εντυπωσίασαν οι φωτογραφιες με τις γραμμές φωτός στους δρόμους των πόλεων απο τα αυτοκινητα και γι'αυτο φροντισα απο νωρις να μαθω πως γινεται αυτό. Οταν έμαθα ξεκινησα να πειραματιζομαι (το ίδιο βράδυ μαλιστα χαλασα δυο 36αρια φιλμ ολα με τετοιες φωτογραφιες) με δικες μου εκδοχες στις πόλεις που ημουνα.

Και δεν το κρυβω οτι ακομα μ'αρεσει αυτο το εφε, με τις γραμμες των φωτων, φευγαλεες εικόνες ταχύτητας και αυτοκινητων που χανονται για να μεινει μονο μια φωτεινη γραμμή απο το περασμα τους μπροστα απο τον φακό μου.

Ακομα και σε ασπρομαυρες εκδοχες, η ταχυτητα, η κίνηση, το φως, η γραμμη που μοιαζει με ακτινα λεηζερ φαινεται αρκετά καλα.
Και παντα μου άρεσε το πως συνδυάζεται με την εικόνα του ακινητου γυρω κοσμου όλη αυτη η κίνηση: κολώνες, φώτα,, κάγκελα, δεντρα, χιλια δυο πραγματα ακινητα, σαν να φαινονται απαθή μπροστα σε τοση ταχυτητα και κινηση.
Μ'αρεσε πολυ η μεταμόρφωση που προσφέρει η νύχτα. Η άμμος φαινεται πρασινοκιτρινη απο τα φωτα στην παιδικη χαρά, οι κούνιες μοιαζουνε μακρια απο την "παιχνιδιαρικη" εικόνα που εχουνε την μερα και οι σκιες αιωρουνται απο κατω, ακινητες.
Ακομα και τα δεντρα αλλάζουνε χρώμα το βράδυ, παιρνουνε το θερμό κοκκινωπό χρώμα των προβολέων εκει κοντά και μοιάζουνε με ψευτικα. Αλλα ειναι πανεμορφα, τα λατρευω.
Πολλες φορές παιρνω και μουσική μαζι μου αν και μου αρεσουνε πολυ οι ηχοι της νυχτας. Οι μουσικες επιλογες κυμαινονται αν και συνηθως ειναι hip hop. Οπως και το κομμάτι παρακατω, απο τους Delinquent Habits

Delinquent Habits ...

Επιφάνεια εργασίας

Οταν μια πεταλούδα σε προσκαλει σε κατι δυσκολα μπορεις να πεις οχι. Οποτε οριστε η εικόνα που εχω στην επιφάνεια εργασίας μου:Αυτη την φωτογραφια την ειχα δει εδω και καιρό σε ενα site του National Geographic και με εντυπωσιασε απο την πρωτη στιγμή. Λιγο τα χρώματα, λιγο η κλίμακα (κατω δεξια ειναι κατι άνθρωποι...) και λιγο το οτι προκειται για φωτογραφια μιας λιμνης με εκαναν να την εχω στην επιφάνεια εργασιας μου.
Για να μας δειξουνε παρακαλώ τι εχουνε στην επιφάνεια εργασιας τους η moukelis (αν και ξερω...), η mariel, η χελώνα και η annabooklover