Φυσικά, ποτέ δεν είναι ευχάριστο να τελειώνουν οι διακοπές σου. Για μένα, ειδικά αν αυτές οι διακοπές είναι στο Λονδίνο κιόλας! Αλλά ήρθε κι αυτή η μέρα. Τελευταία μέρα πάλι στα Harrod's στα οποία γινότανε απλά σκοτωμός απο τον κόσμο, είχαν ξεκινήσει κάτι εκπτώσεις και ήταν σαν λαϊκό προσκύνημα μέσα στο κατάστημα. Αυτή την φορά όμως μπόρεσα να το δω όλο σχεδόν, όλους τους ορόφους. Κάποια στιγμή εντοπίσαμε κι ένα μέρος για καφέ με το κολασμένο όνομα Chocolate Bar. Και είναι απο εκείνα τα μέρη που δεν θέλεις να φας ή να πιεις κάτι, αλλά απλά θέλεις να κάνεις ένα ντουζάκι σε σοκολάτα, ένα λούσιμο με κουβερτούρα, μια μάσκα σώματος με τρούφες, γαργάρες με ρόφημα σοκολάτα και μετά ένα τρίωρο μπάνιο με τρία είδη σοκολάτας. Ταυτόχρονα. Πανάκριβο μεν, αλλά ο,τι πιο σοκολατένιο έχω δει και ζήσει στην ζωή μου και με τέλεια σοκολάτα, όχι την κοροϊδία που πουλάνε μερικά καφέ στην Ελλάδα. Τέλος πάντων, έκανα την καρδιά μου πέτρα κι έφυγα και με συνοπτικές διαδικασίες που θα παραλείψω να περιγράψω έφυγα για το αεροδρόμιο Gatwick. Μετά το γρήγορο check in, είχα στην διάθεση μου ένα απλά τεράστιο και τέλειο χώρο με καφέ, σούπερ μάρκετ και άλλα καταστήματα μέχρι να περιμένω την επιβίβαση! Φανταστικός ο χώρος, σε βοηθάει λίγο να ξεπεράσεις το σοκ οτι φεύγεις, έχεις και την ευκαιρία να πάρεις μια απο αυτές τις τεράστιες Cadburry να πνίξεις τον πόνο σου και να περιμένεις.
Tέλεια η πτήση της επιστροφής, δίπλα μου είχα μια αγγλίδα μητέρα με την 5χρονη κόρη της, πολλοί διακριτικοί άνθρωποι, μόλις απογειωθήκαμε κοιμηθήκανε αγκαλιά, τόσο εξοικειωμένοι με τις πτήσεις. Τα υπόλοιπα δυστυχώς ήταν τυπικά. Άφιξη, αναμονή για λεωφορείο για ΟΣΕ, προαστιακός για Λάρισα και ξεκούραση μέχρι το επόμενο πρωί που επέστρεψα στην μονάδα για μια μαγευτική αλλαγή χρόνου στην σκοπιά (αλλά με καλή παρέα ενός φάνταρου) και μια Πρωτοχρονιά εντός στρατοπέδου. Δεν γκρινιάζω, ακόμα ήμουν σε ρυθμούς Λονδίνου και στο κάτω κάτω, κι αυτό μια εμπειρία ήταν.
Αυτό είναι το γαμάτο με το Λονδίνο, για μένα τουλάχιστον. Οτι φεύγοντας απο εκεί, "είμαι" ακόμα εκεί για λίγες μέρες, το μυαλό μου ακόμα είναι στους χάρτες του μετρό ή του DLR, στην ευγένεια του κόσμου και το επιβλητικό αρχιτεκτονικό περιβάλλον. Όπως και να'χει, το Λονδίνο το'χω μέσα στην καρδιά μου, θα μου μείνει φυσικά αξέχαστο αυτό το ταξίδι ως στρατιώτης τυπικά στο Λονδίνο αλλά το μυαλό μου είναι πως θα κάνω κι άλλα, περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα εκεί. Ποιός ξέρει, ίσως τα σχέδια μου να περιλαμβάνουν το Λονδίνο για κάποιο διάστημα. θα δείξει...
Για κλείσιμο μερικές φωτογραφίες απο πράγματα που μου αρέσανε πολύ αλλά δεν έβαλα
σε προηγούμενα ποστ. Μακάρι να τα δείτε κι εσείς απο κοντά σύντομα!
Ένα υπαίθριο γλυπτό έργο του Peter Burke, κοντά στο συγκρότημα που έμενα.
Η διακόσμηση με εξύφυλλα δίσκων στο GBK του Ο2. Όλο το μαγαζί έτσι ήταν!
Η τεράστια γόβα που μου έκανε εντύπωση κάθε φορά που περνούσαμε απο εκεί! Ουσιαστικά είναι η μαρκίζα για το πολύ πετυχημένο μιούζικαλ Priscilla
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο κτίριο είναι, αλλά είναι πανέμορφο!
Το HMS Victory, δίπλα απο το άγαλμα του Νέλσον στην Trafalgar Square. Είναι αρκετά μεγάλο και σίγουρα ο τρόπος παρουσίασης είναι τέλεια ιδέα!
Τελικά είναι ένα άγαλμα προς τιμήν του Oscar Wilde, απο την Maggi Hambling
Ένα απλό στενό, απο τα πολλά του Λονδίνου. Δεν είναι κάποιο σημαντικό, δεν έγινε κάτι αξιομνημόνευτο εκεί. Αλλά σίγουρα μου θυμίζει αυτή την ατμόσφαιρα, την διάθεση που μου αφήνει αυτή η πόλη.
