Χριστουγεννα σημαινουν...

Άπειρες επαναληψεις στην τηλεόραση, συνηθως αποτυχημένων σειρών που απλα έτυχε να έχουνε ενα εορταστικό πρόγραμμα με τους τότε σταρ με ελεεινο ντυσιμο να τραγουδάνε σουξεδάκια μιας εποχης που πολλοι δεν θέλουνε καν να θυμούνται.
Ρεπορτάζ στην τηλεόραση για τα "Αστεια της Χρονιας", τα κάλαντα απο Κρητικους, Ποντιους και δεν-ξερω-κι-εγω-απο-ποιους σε καθε πολιτικό αρχηγό και τον Προεδρο της Δημοκρατιας, επισκέψεις ομάδων σε ορφανοτροφεία και άπορα παιδια, γατάκια/ σκυλακια/ πουλάκια/ αυτοκινητα/ να νιαουριζουν/ γαβγιζουν/ κελαηδανε/ παραγουνε ηχους που θυμιζουνε τα Καλαντα (με ΠΟΛΛΗ φαντασια).
Μαγαζια να στολιζουνε βιτρινες χριστουγεννιατικα καθε χρονια όλο και πιο νωρις (απο την επομενη της 28ης ξεκινησανε φετος!) με διακοσμηση που ξεκιναει απο απλα φωτάκια μεχρι κουκλες ντυμμενες με κακογουστα σεξι εσωρουχα σε κοκκινο χρωμα με λευκες φουντες!
Τον Δημο Λαρισαιων να στηνει την ιδια κακη φάτνη εδω και πολλα χρόνια, το ίδιο δεντρο που δεν ειναι δεντρο αλλα μια κατασκευη με λαμπιόνια και το ίδιο όμορφο καράβι στην πλατεία Ταχυδρομείου. Οι δρόμοι ειναι όμορφα στολισμένοι. Οι εκδηλώσεις του Δημου για το εορταστικό πρόγραμμα ειναι καθε χρόνο και χειροτερες ωστόσο.
Κοσμο να τρέχει πανω κατω σαν τρελός για να ψωνισει, να χτενιστει, να πάρει δώρα, γλυκά, κάρτες κι ότι άλλο χρειάζεται. Κουτιά, κουτάκια, κορδέλες και χαρτια περιτυλιγματος χρησιμοποιουνται για να προσφερουνε δώρα και χαμόγελα σε μικρους και μεγάλους!
Σχέδια να προγραμματίζονται και να πραγματοποιούνται για καλοπέραση, για εξόδους με ανθρώπους που έχουμε καιρό να δουμε και να μιλησουμε μαζι τους!
Ευχές, χαμόγελα, γλυκά και γλύκα στην ατμόσφαιρα, ζεστασιά και χαρά! Η πιο θετικη ατμόσφαιρα του χρόνου. Ακόμα και με τα χίλια στραβά, ο κόσμος επιμένει να ειναι γελαστός και να μοιράζει χαρα σαν πολυχρωμο κομφετι που πετάς στον αέρα και γεμιζεις τον τόπο με ενα χρωματιστό χάος!
Καθε χρόνο μιζέριαζα τετοια εποχη. Φέτος όμως έχω την κάλτσα μου, τα δώρα μου, τα χειροποιητα στολίδια μου, την ταιριαστη μουσικη μου, τα γλυκά, τα χαμόγελα, τις αγκαλιες, τους ανθρώπους μου. Τους ανθρώπους μου...ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ!!!

απο φέτος ξεκινάει κι ενα νεο έθιμο στην ζωη του Στοχαστη: η προβολη του Nigthmare before Christmas την παραμονή των Χριστουγέννων!

Ιστορια μ'ενα μαντήλι κι ενα χερούλι

Έχετε δει ποτέ άνθρωπο να πετάει ενα χαρτομάντηλο που χρησιμοποιουσε για να κλαίει σε εναν ήρωα ή ηρωίδα κάποιας ταινιας απο τα νευρα του επειδη διαφωνει με την αποφαση του/της; Εγω το εχω δει.
Αυτό ήθελα να κάνω χτες βράδυ. Μετά απο πολλες πολλές αναβολές ειδα επιτέλους τις Γέφυρες του Μαντισον (Madison County Bridges), με τον Κλιντ Ιστγουντ και την Μεριλ Στριπ. Μην ταράζεστε, ναι, τωρα στα 25 μου την ειδα κι όχι νωριτερα αλλα εχω κανει και χειρότερα, πιστεψτε με. Χτες βράδυ λοιπόν, παρέα με ενα σακουλάκι Doritos Tex Mex εβαλα την ταινια να παιζει. Δυο ώρες μετα, αφου ειχε τελειωσει η ταινια, ημουνα στην ιδια θεση με τον άνθρωπο που πέταξε το χαρτομάντηλο. Μονη διαφορα; εγω δεν ειχα χαρτομάντηλο. Κατα τ'άλλα ειχα τα ίδια νευρα, την ίδια απορια και την ίδια ταραχή.
Η ταινια ειναι απλά υπέροχη, με ερμηνειες που δεν μπορεις παρα να θαυμάσεις και με καταπληκτικη σκηνοθεσία. Το δε σενάριο και όλη η ιστορια ειναι απλα καταπληκτική, τελεια! Αλλα γιατι βρε Μεριλ δεν βγηκες απο το αυτοκινητο;;; ΓΙΑΤΙ;;;!!! Γιατι μερικοι άνθρωποι δεν ανοιγουν την πόρτα να φύγουνε; Γιατι δεν πανε σε αυτό που λεει η καρδια τους αλλα μενουνε εκει που τους έχει δέσει χειροπόδαρα η ηθική των άλλων; Γιατι τέτοια πάθη να τελειώνουνε τοσο σύντομα και να μην τα ζουνε καποιοι άνθρωποι; Πως μπορεις να αρνηθεις να τρέξεις και να αρπάξεις αυτό που βλεπεις μπροστα σου και να το ζησεις με όλη σου την ψυχή; Γιατί να ζησεις μια ζωη βαλτωμένη, να "σερνεις ενα πτώμα" μεχρι να εξοντωθείς και να αρνεισαι την ευτυχια για την οποια η σιγουρια ειναι μια φορά σε όλη σου την ζωή;
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;;;

Καφές και χιόνι

Τις δυο προηγουμενες μερες ημουνα στα Γιάννενα για καποιες δουλειες στο πανεπιστημιο. Το κρυο ητανε πραγματικα παρα πολύ αν και μάλλον συνηθισμένο για τέτοια εποχη στα Γιάννενα, απλ εχω ξεσυνηθισει τόσα χρόνια. Την Παρασκευη το πρωι λοιπόν, αφου ξυπνησα σε ενα κρυο δωμάτιο ξενοδοχείου επειδη ειχε χαλάσει ο θερμοστάτης χωρις λόγο και αιτία, αποφάσισα να παρω ενα καλό πρωινό. Κατέβηκα λοιπόν στην λίμνη και πηρα το πρωινό μου σε ενα απο τα καφέ του Μώλου. Το καλύτερο για την περισταση φαντάστηκα οτι θα ητανε το Haagen Dazs και ειχα δίκιο. Κάθισα σε μια υπέροχη θέση με θέα την λίμνη, το κάστρο, τα υπέροχα και τεράστια πλατάνια εξω απο τα τειχη και φυσικα το βουνό απέναντι και γυρω απο την λίμνη τα οποία ειχανε αρκετό χιόνι και η πεντακάθαρη ατμόσφαιρα επετρεπε το ρεμβασμό με τις ώρες! Ζεστός γαλλικός λοιπόν και κρουασαν με σοκολάτα, μια αναπαυτικη καρέκλα και καταπλητική θέα.
Το απόγευμα αναχώρησα. Στον δρόμο αρχισε να χιονίζει απο το Μετσοβο και συνεχιζει να ριχνει αρκετό χιόνι μεχρι κι εξω απο την Λάρισα. Κοντά στην Καλαμπάκα κάναμε μια στάση για ξεμουδιασμα και για να απολαυσουμε το χιόνι. Φτάνοντας στην Λάρισα φυσικα δεν ειχε χιόνι αλλα μας αποζημιωσε σημερα το πρωι: ειχε χιονισει το βράδυ και μόλις ξυπνησα και πήγα στο παραθυρο, ενα λευκό χιονισμένο θεαμα με περιμενε!!!


Προταση για να απολαυσετε το χιόνι: σταματηστε το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο στο οποίο ειστε, βγειτε έξω και απολαυστε το χιόνι κανοντας βόλτα και χαζευοντας το πως πέφτει πανω σε θάμνους, δέντρα, στο δρόμο, κοντά σε φώτα κυκλοφοριας, οπουδηποτε βρειτε. Για ακομα καλύτερη εμπειρια δοκιμάστε να ακουτε και μουσικη. Εγω άκουγα το παρακάτω τραγουδι μετα απο παραινεση γνωστης μπλογκερ. Καλη χιονοαπολαυση!

Twelve Days of Chr...

Στηριξτε τις ΜΚΟ!

Μια ηλεκτρονικη σελίδα απο εθελοντές για να στηριξει εθελοντες. Η anthropos.gr ειναι μια σελίδα για τους ανθρώπους και όχι μόνο. Ειναι ουσιαστικα μια Μη Κυβερνητικη Οργάνωση (ΜΚΟ) η οποια εχει φτιαχτει για να στηριζει την δράση άλλων ΜΚΟ. Μάλιστα εχει και μαγαζάκι απ'οπου μπορειτε να ψωνισετε για να κανετε δώρα! Οι τιμες ειναι εξαιρετικα χαμηλες και όλα τα λεφτά πάνε σε μια ΜΚΟ της επιλογης σας!

One of those days...

Σήμερα είναι μια απο εκείνες τις μέρες που με κάνουνε να αναρωτιέμαι γιατι στο καλό δεν εχει εφευρεθεί ακόμα εκεινη η υπέροχη μηχανή που κάνει μερικές στιγμές να διαρκούν για πάντα. Και μετά σκέφτομαι οτι αν υπήρχανε δεν θα ειχα την ευκαιρια να σκέφτομαι πως μια τόσο υπέροχη μερα όσο η σημερινή τελείωσε μόνο για να ξεκινησει καποια στιγμη ξανα άλλη μια ίδια και καλύτερη. Ξεκινησε λίγο μουντά πάντως και ακολούθησε μια πικρή εβδομάδα χωρις δικτυο και με προβλήματα στο τηλέφωνο. Και με πολλη μοναξιά. Συννεφιά και μουντάδα λοιπόν σημερα το πρωι κι έντονη αισθηση βροχής. Το μεσημέρι ητανε το meetup του Δεκεμβρίου (η μηνιαία συνάντηση μελών του Bookcrossing μιας περιοχής - και όχι μόνο - για γνωριμία και... socializing) και περιμέναμε επισκέψεις απο Αθήνα και φυσικα απο Βόλο. Ελπίζαμε βεβαια μια έκπληξη απο Βέροια αλλα δεν ξεραμε ακόμα τιποτα. Η μέρα έφτιαξε με την ώρα, ο ήλιος βγηκε και όλα πήγανε καλα. Βρεθηκαμε με τους πρώτους επισκέπτες, τον κυριο Pengman (μάλλον το πιο χαρωπο χαμόγελο και φυσιογνωμία του ελληνικου Bookcrossing) και την Dellaporta (η πιο ζουζουνιάρικη φατσούλα ειδικα όταν αφηγειται) και πήγαμε σε ένα όμορφο μαγαζι για φαγητό και κρασάκι. Η διάθεση απογειώνεται, γέλια, πειράγματα, κουτσομπολιό και μια υπόσχεση για ενα απόγευμα όμορφο. Στο δε Starbucks τα πράγματικα απογειώθηκαν: ειχαμε τις επισκέψεις που περιμέναμε, ηρθανε όπως ειχανε πει απο τον Βολο οι συνηθεις ύποπτοι κι ενα κρυμμένο ταλέντο ήρθε χωρις κανεις να υποψιαστει το ύποπτο μειδίαμα που ειχε. Κανεις δεν ηξερε!
Η συζητηση ξεκινησε και σταματησε όταν αποχωριστηκαμε, τα γέλια ακομα κρατάνε αμα σκεφτόμαστε τι έγινε και κάθε στιγμη ητανε μοναδικη: αστεία εις βάρος γνωστων bloggers και διακεκριμένων bookcrossers, διασυρμός του επαγγέλματος του φωτογράφου, μια γεωγραφικη ανακάλυψη για τον Ατλαντικό (ναι κι όμως ειναι κοντά στην Σαντορινη, υπάρχει δωμάτιο που βλέπει στα νερα του...), μια αποκάλυψη σχετικά με το πόσο κόκκινη μπορει να γίνει η επιδερμίδα ενός ανθρώπου απλα με ένα βλέμμα του κατάλληλου ανθρώπου, υποπτες υποσχέσεις για ενα event και την αμφιεση σε αυτό, σχέδια για συναντήσεις, εκδρομες και sleepovers, πολλα πολλα πειραχτικά βλέμματα και εκφράσεις, γέλια που αντηχουνε στα βάθη της ψυχης και την γεμίζουνε χρυσαφένια απόλαυση που δεν ξεχνάς ποτέ, ενα νεο μελος, σωστός μπουμπούνας, που πήρε φόρα αφου ειδε όσα ηθελε να δει και δεν άφησε κανεναν σχεδόν σε χλωρό κλαρί (κυριως τον γράφοντα) δινοντας έτσι μια υπόσχεση για ένα μέλλον όλο πειραγμα και γέλιο (μην ανησυχεις, άθελα σου το ειπες το σχόλιο, απλα εγω θα το πληρώνω με άπειρο πειραγμα, όπως καταλαβες κι εσυ σημερα ειναι όλοι τους ικανοι για κάτι τέτοιο!)
Δεν θα γράψω άλλο για το σημερινό meetup. Ητανε απλα καταπληκτικό. Τοσο για όσα γράφω παραπάνω αλλα κυριως για όσα δεν σας γράφω. Αυτα τα έζησα με την ψυχη μου. Και ειναι τέλεια!!!Αλήθεια όμως, πειτε μου. Εσεις, τι απόγευμα θα περνάγατε με μια τέτοια φυσιογνωμια;!!!
(Καλα να πάθεις ρε, πρεπει με κάποιο τρόπο να εκδικηθω κι εγω!)

Green team

Ειναι απο εκείνες τις εκπομπές που δικαιολογούνε την ύπαρξη της τηλεόρασης στην εποχή μας. Συγχρονη, με καλές και αρκετές προτάσεις, με αφιερώματα και λυσεις για διάφορα οικολογικα θέματα και προβλήματα και με μια Ρίκα Βαγιάνη που δειχνει να το απολαμβάνει και να ειναι αρκετά άνετη. Παρακολουθηστε την!

Οι γάτες σκίζουν!

Ω ναι, σκιζουνε! Δειτε δυο γάτες που στησανε κουβέντα για τα καλα:




Κι αν δεν καταλαβατε τι λενε, υπάρχει και σε μεταγλώττιση στα αγγλικα:



Και μετα απο αυτά, μια συμβουλη: μην προσπαθειτε να ξυπνησετε μια γατα που θελει απελπισμένα να κοιμηθει, θα ειναι τοσο μα τόσο γλυκια που δεν υπάρχει περιπτωση να το πετυχετε:


Καλό μηνα σε όλους!!!