Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

"Κούκλες", Τέχνη και gay

Είναι κάποιες φορές που η τηλεόραση σε εκπλήσσει ευχάριστα, ο,τι και να έχεις ακούσει γι'αυτήν. Δεν θα πλέξω το εγκώμιο του Σταύρου Θεοδωράκη, το αν είναι καλός δημοσιογράφος ή όχι μπορεί να το διαπιστώσει κανείς μόνος του. Η εκπομπή του την προηγούμενη Κυριακή είχε θέμα τις "Κούκλες", ένα μαγαζί με αυθεντικό drag show στην Συγγρού το οποίο απο το 1993, απ'οτι έχω μάθει, λειτουργεί έτσι. Τον τελευταίο καιρό έγινε λίγο πιο γνωστό χάρις την ταινία "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα με θέμα μια τρανσέξουαλ. Την ώρα που είχε διαφημίσεις, θυμήθηκα στην σχολή μια αναφορά της καθηγήτριας μου Ελένης Μουζακίτη στον Maplethorpe, έναν φωτογράφο ο οποίος ασχολήθηκε με το θέμα των γκέυ και μάλιστα με προκλητικό για την εποχή (δεκαετίες '70-'80) ο οποίος είναι νεκρός πλέον απο AIDS σε μια "ενδιαφέρουσα" για κάποιους τροπή που τον έκανε να φαίνεται ως ήρωας απο μια ασθένεια που τότε ειδικά πιστευότανε οτι έπληττε τους γκέυ κυρίως. Και θυμήθηκα τον Maplethorpe γιατί δεν μπορώ να βρω κάποιον στην εποχή μας που να ασχολείται στην Ελλάδα με το θέμα των γκέυ καλλιτεχνικά στην Φωτογραφία ή και την Ζωγραφική. Κι εννοώ για κάποιον που να είναι κάποιος, να είναι όνομα, κάποιος, κάπου, κάπως ίσως ασχολείται, αλλά γιατί όχι κάποιος διάσημος; γιατί η Ελληνική Τέχνη αγνοεί ακόμα το θέμα των γκέυ και δεν ασχολείται μ'αυτό; και δεν εννοώ με τον τρόπο που το έκανε το Straight Story, με την γελοιοποίηση ουσιαστικά των γκέυ και λεσβιών και τον υποβιβασμό τους σε καρικατούρες. Η Ελληνική Τέχνη εμποδίζει την Ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί το θέμα των γκέυ ή/και των LGBT (Lesbian Gay Bisexual Tsansgender) ή το ανάποδο;
Πάντα μου έκανε εντύπωση το πόσο εύκολα διάφοροι γνωστοί μου και μη λένε πως η ελληνική και όχι μόνο show biz είναι γεμάτη με γκέυ και πως αυτοί κάνουνε "κουμάντο". Δεν έχω ιδέα αν είναι αστικός θρύλος ή όχι, αλλά σίγουρα είναι τραγικό μια χώρα με γκέυ καλλιτέχνες (λίγους ή πολλούς, δεν έχει σημασία) σε κάθε χώρο της Τέχνης, να μην έχει σοβαρά έργα τέχνης και projects που να ασχολούνται με τους γκέυ, τα προβλήματα τους, την ύπαρξη τους, τον ομοφοβισμό, το φαινόμενο των drag queens κλπ. Πραγματικά, ποιός ο λόγος; Είναι άλλη μια εκδήλωση της υπερσυντηρητικής κοινωνίας μας η οποία ακριβώς επειδή είναι τόσο συντηρητική κρύβει (και γεννάει) ακραία και πολλές φορές αποτρόπαια μυστικά; Είναι ο ομοφοβισμός του νεοέλληνα άντρα ο οποίος ακόμα θεωρεί πως ο γκέυ είναι αυτός που θέλει να γίνει γυναίκα, κάτι τρομερά κακό αφού πέρα απο ομοφοβικός είναι και φαλλοκράτης καθώς θεωρεί την γυναίκα ένα αναγκαίο κακό, ακόμα κι όταν κάνει τα πάντα (μέχρι και τις μεγαλύτερες μαλακίες) για να την κυνηγήσει; είναι ένα ακόμα θέμα αμάθειας απέναντι στην ομοφυλοφιλία και τον τρανσεξουαλισμό; Τι στο διάολο; είναι το βόλεμα του καλλιτέχνη που δεν τον νοιάζει να αλλάξει την νοοτροπία στην Ελλάδα μιας και ο ίδιος είναι βολεμένος σ'ένα gay friendly κουκούλι μέσα στο οποίο χέστηκε τι γίνεται στην ελληνική περιφέρεια ή την δίπλα γειτονιά;
Πραγματικά θα ήθελα πολύ να δω έργα τέχνης με θέμα τους gay και τα θέματα τους στην Ελλάδα, κατά προτίμηση απο καλλιτέχνη ο οποίος ζει εδώ στην χώρα, κι όχι απο έναν περαστικό. Και θα με ενδιέφερε και σαν άνθρωπο και σαν άντρα και σαν άνθρωπο του 21ου αιώνα και σαν ιστορικό τέχνης και σαν φιλότεχνο και σαν τα πάντα. Θέλω να δω έργα τέχνης γι'αυτούς που χρόνια βρίζονται (και πολυ χάρηκα που δεν μασήσανε τα λόγια τους στην εκπομπή του Θεοδωράκη γι'αυτό το θέμα) αλλά κρύβονται. Γι'αυτούς κι απ'αυτούς. Να δω την αμηχανία τους, τον φόβο της αποκάλυψης, την οργή για τα ομοφοβικά χτυπήματα, τον έρωτα τους για τον άντρα/γυναίκα της ζωής τους, να δω την παντελή έλλειψη διαφορών απο την δικιά μου ζωή, να δω κάτι. Θέλω να τους δω, να τους ακούσω, να μιλήσουν, να βρίσουν, να καταραστούν, να συγχωρήσουν, να φωνάξουν.
Δεν το μπορώ αυτό το κλίμα "κάνουμε οτι δεν υπάρχει". Δεν μπορώ να βλέπω φίλους μου γκέυ καλλιτέχνες και να αγνοούν το θέμα λες και το έχουμε λύσει ήδη. Δεν μπορώ να βλέπω ομοφοβικούς κολλημένους στην Λάρισα κι αλλού να επιτίθενται σε γκέυ ή σε τρανσέξουαλ επειδή δεν ξέρουν πως να τους διαχειριστούν ή επειδή είχαν ένα γκέυ όνειρο. Αν τα κορίτσια στις "Κούκλες" είχαν το θάρρος να βγούνε και να πούνε ποιές είναι κι απο που ήρθαν εκεί που είναι, τότε μπορούν κι άλλοι καλλιτέχνες να βγούνε, να λειτουργήσουν ως γκέυ και να μας δώσουν έργα σχετικά με τους γκέυ. Όταν κατά την διαρκεια της εκπομπής ο Θεοδωράκης ρώτησε τον Κούτρα αν θα συνεχίσει να κάνει έργα με βάση την γκέυ οπτική του, απάντησε πως φυσικά και θα το κάνει επειδή είναι γκέυ. Αυτό σαν επιχείρημα, δεν καθιστά γελοία την προσπάθεια μερικών γκέυ να κρυφτούν και να περάσουν ως στρέητ κι αυτοί και το έργο τους;
Τελικά γιατί δεν ασχολείται η Ελληνική Τέχνη και η καλλιτεχνική σκηνή με τους γκέυ, παρόλο τους/τις γκέυ που έχει στις "τάξεις" της; πότε θα ανοίξει αυτό το θέμα ώστε και να κλείσει κάποτε; πότε θα δούμε έναν έλληνα ή μια ελληνίδα Maplethorpe, που να ασχοληθεί με το γκέυ πάθος του ή το πάθος άλλων;

6 σχόλια:

klarissimus είπε...

το θέμα με απασχολεί και εμένα πρόσφατα: τέχνη και δη ομοφυλόφιλη παράγεται στην Ελλάδα,αλλά κρυφά,πάντα κρυφά και ίσως αυτό να είναι και ενδιαφέρον,δεν εννοώ ότι η καταπίεση και η απαγόρευση είναι ενδιαφέρουσες,για τον ιστορικό και τον παρατηρητή είναι ίσως ενδιαφέρον,η προσπάθεια αναζήτησης ίσως είναι αποδοτικότερη.
Το ενδιαφέρον είδος του έλληνα άνδρα φοβάται τον ομοφυλόφιλο γιατί εστιάζει στην παραφύση για αυτόν σεξουαλική πρακτική.Μόλις το πάσχα μου είπε ο αδελφός μου ότι μια ομοφυλόφιλη σχέση δεν μπορεί να είναι παραγωγική=εννοούσε παραγωγική από άποψη παιδιών και σπιτιών στην εξοχή και συζύγων 150 κιλών και 40 τόνων σκουπιδιών και κρυφών,κερατωμένων μηνυμάτων σε δεύτερους αριθμούς και τραπεζικούς λογαριασμούς να το χέσω................

Στοχαστης είπε...

Όντως είναι ενδιαφέρουσα η αναζήτηση αυτή, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον θα ήταν νομίζω να ξεπεραστεί αυτό το ανόητο κρυφτούλι.
Ναι, όντως, κάπως έτσι βλέπει τον ομοφυλόφιλο ο Έλληνας. Βέβαια, με αυτή την λογική απορρίπτει και τους ανθρώπους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, λες και είμαστε ζώα με μόνο σκοπό την αναπαραγωγή. Έτσι όμως, τα παιδιά δεν είναι επιλογή, αλλά αναπόφευκτο καθήκον, μια μοίρα, την οποία μοιραία θα κατηγορήσουν κάποτε οι άνθρωποι για τα όσα στερηθήκανε και γι'αυτό θα ζητήσουν αντάλλαγμα.

Saigon & Baygon Inc. είπε...

Αν ο "Έλληνας" απορρίπτει τους ομοφυλόφιλους επειδή δε θέλουν ή δε μπορούν να κάνουν παιδιά, επειδή δηλαδή (σύμφωνα με τα δικά τους λόγια) δεν υπακούν στο χριστιανικό "Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε", θα έπρεπε επίσης να λάβει υπ'όψιν και τους ιερομόναχους ή τους κληρικούς των ανώτερων αξιωμάτων. Δεν αμαρτάνουν αυτοί, σύμφωνα με το ίδιο κριτήριο?
Η αναπαραγωγή δεν είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας, συμφωνώ μαζί σου Στοχαστή. Είναι επιλογή μας. Καμιά θρησκεία δεν έχει δικαίωμα να ορίζει στους ανθρώπους αν θα αναπαραχθούν ή όχι, αν θα ζήσουν μόνοι ή όχι, αν θα αγαπήσουν συντρόφους του ίδιου ή του άλλου φύλου. Ας το καταλάβει επιτέλους αυτό ο υποκριτής ο "Έλληνας" που κοιτάζει μόνο "τα καλά και συμφέροντα", και ίσως τότε να υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν πολλά πράγματα στην Ελλάδα, και στη ζωή και στην Τέχνη και παντού.

(Ξέρω πως αυτό είναι σχόλιο στο σχόλιο κι όχι στην ανάρτηση, αλλά έπρεπε να το γράψω γιατί μ' έτρωγε.)

Saigon

artemis είπε...

http://gaynewsingreek.blogspot.com/2010/01/blog-post_04.html ένα διαφωτιστικό άρθρο για τον Γιάννη Τσαρούχη, που αν και ομοφυλόφιλος δεν βγήκε ποτέ από την ντουλάπα. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι είμαστε χωμένοι μέσα στα ντουλάπια, τα συρτάρια και τα κομοδίνα μας και αυτολογοκρινόμαστε- όπως ο Τσαρούχης που στην τέχνη του τα έδωσε όλα αλλά πάντα κρυβόταν πίσω από το πινέλο του.
είδα την ταινία του Κούτρα (Strella) και ενθουσιάστηκα. επιτέλους!!! είπα. ίσως έχει γίνει η αρχή και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους.η συζήτηση έχει ξεκινήσει για όσους έχουν αφτιά.

Στοχαστης είπε...

@Saigon
Έχεις πάρα πολύ δίκιο, είναι κι αυτό μια απο τις αντιφάσεις της θρησκείας μας, η οποία "εξηγείται" με το επιχείρημα πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφιερωθεί στον Θεό, άρα δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Μήπως θα έπρεπε να το αναθεωρήσουν κι αυτό όμως;
Και στο θέμα της επιλογής θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά είναι ακόμα ένα απο τα κόμπλεξ του Έλληνα, ο οποίος δεν σκέφτεται την προπαγάνδα με την οποία του γεμίζουν το κεφάλι απο μικρό παιδί, αλλά κοιτάει πως θα το διαδώσει. Ας μην ξεχνάμε, πως είναι εύκολη επιλογή για τον Έλληνα άντρα η θεωρία της υποχρεωτικής αναπαραγωγής, αν αναλογιστούμε τον ρόλο που συνήθως έχει στην ανατροφή των παιδιών.
(καλά έκανες και το έγραψες!)

@artemis
Αυτό ακριβώς είναι το χειρότερο, το οτι αυτολοκρινόμαστε και κρυβόμαστε. Με αποτέλεσμα να συνεχίζεται μια αντίληψη κι ένας φόβος τον οποίο μπορούν να σταματήσουν μόνο όσοι αποκτήσουν το κουράγιο και το παραδεχτούν στον εαυτό τους και στους άλλους. Ας μην ξεχνάμε πως πολλοί βίαιοι ομοφοβικοί, είναι γκέυ οι ίδιοι, με ένα άσβεστο μίσος προς τον εαυτό τους που το εκδηλώνουν σε άλλους γκέυ. Η συζήτηση έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, αλλά μιας και ξεκίνησε πρέπει να γίνει και να είναι σοβαρή, πάνω σε θεωρητικά και πρακτικά θέματα, με γνώμονα την ανθρώπινη ευτυχία κι όχι την "μαγκιά" ή τον κακώς εννοούμενο ανδρισμό!

artemis είπε...

ίσως σ' ενδιαφέρει να διαβάσεις αυτο το on line διαδικτυακό μυθιστόρημα με επίκεντρο έναν gay χαρακτήρα που ξεκινήσαμε με μια φιλη χρονια πριν και ολοκληρώθηκε, εστάλη σε 5-6 εκδοτικούς οίκους αλλά δεν εγκρίθηκε ποτέ για έκδοση αν και σύμφωνα με τα λεγόμενα ανθρώπων του χώρου είναι πολύ καλύτερο από πολλα πράγματα που κυκλοφορούν αβασάνιστα...!

http://sarothron-novelog.blogspot.com/2008/08/1.html